ขอร้อยรสบทกลอนย้อนสมัย กวีผู้ยิ่งใหญ่ในสยาม เกียรติก้องฟ้าร่ำลือระบือนาม ทั่วเขตคามสรรเสริญเกินบรรยาย ขนานนามยามนี้กวีเอก ใช่เสแสร้งปั้นเสกเอาความหมาย เป็นความจริงยิ่งยศเพริศพริ้งพราย ไม่สิ้นสายนิยมสมค่าควร นามสุนทรภู่นั้นสำคัญไฉน กวีไทยไร้เทียมทานเทิดสงวน ทั้งโลกาทั่วแคว้นแดนทั้งมวล ก็รู้ถ้วนนามสุนทรกระฉ่อนไกล กำเนิดชนสามัญที่บ้านกร่ำ ได้เคยร่ำบวชเรียนเพียรนิสัย จากเมืองแกลงหมายมุ่งสู่กรุงไกร ได้รับใช้เบื้องบาทยุคลธร รัชกาลที่หนึ่งจนถึงสี่ อุปสรรคประดามีสุดถ่ายถอน ทั้งติดคุกติดสุราน่าสังวร แต่โคลงกลอนพาพ้นได้ดี ทั้งนิราศนิทานท่านเพียรแต่ง อีกสำแดงเสภามาถ้วนถี่ รู้จักกันทั่วไปอภัยมณี สุภาษิตสอนสตรีบรรจงจาร นับเวลาที่ผ่านนานไม่น้อย ร่วมสองร้อยปีแล้วยังเล่าขาน ผลงานสร้างสรรไว้ติดใจนาน ชั่วกัลปาวสานดั่งสายชล ยี่สิบหกมิถุนามาบรรจบ ขอน้อมนบครูกวีนี้อีกหน เทิดทูนทั่วฟ้าดินถิ่นสกล เชิดชูผลงานไว้ทั่วไทยเอย
26 มิถุนายน 2546 10:26 น. - comment id 149715
มาร่วมสดุดี ถึงทานสุนทรภู่ด้วยคนค่ะ แต่งได้ไพเราะค่ะ
26 มิถุนายน 2546 10:44 น. - comment id 149718
ขอบคุณครับ คุณ...ใจปลายทาง
27 มิถุนายน 2546 01:23 น. - comment id 149872
: )
27 มิถุนายน 2546 13:24 น. - comment id 149931
มาบูชาครูด้วยครับ
29 มิถุนายน 2546 22:30 น. - comment id 150462
ใครไม่รู้ว่าไว้ว่า นักเลงกลอนนอนเปล่าก็เศร้าใจ ผมจำมาได้แค่นี้ครับ ใครรู้ว่าสำนวนนี้เป็นของใครช่วยทบทวนหน่อยครับ