กับความรู้สึกที่เรามีกันเพียงเท่านี้ เก็บไว้ในใจอย่างดี..จะได้ไหม เพราะ..ในเมื่อสองเราต่างไม่มีใคร จึงใส่ใจต่อกัน..เพื่อความผูกพันเบ่งบาน เวลา..กับความรู้สึกเก่า วันใดเหงา..คงได้เก็บไปเล่าขาน คือฝัน..คือกำลังใจของวันนี้และวันวาน ที่แบ่งเหลือเจือจาน..ของสองเรา เก็บไว้นะ..คนดี.. กอบเก็บเอาไว้ หนึ่งวินาทีผ่านไปแล้วคงไม่เหมือนเก่า ฉันเอง..ก็จะจดจำเรื่องราวระหว่างเรา ซึมซับเอาความรู้สึกนี้ไว้..นานเท่านาน --- เวลาผ่านไปเพียงไม่เท่าไหร่ รู้บ้างไหมเขาทำอย่างไรกับชีวิตฉัน เขาเหยียบย่ำ.. ซ้ำเติมมัน เขาทิ้งขว้าง..ความฝันของฉัน..ถูกทำลาย -- รักเขามากเท่าไหร่ ก็เจ็บช้ำในใจ เมื่อนึกถึงความเสียหาย กล้ำกลืนฝืนทน จนแทบประดาตาย ความเศร้ามากล้ำกรายตลอดเวลา รักมาก.. ก็เป็นอย่างนี้ ไม่เป็นไรนะคนดี.. ฉันยังมีใจห่วงหา เมื่อไหร่ที่หวนคืนพร้อมหยดน้ำตา เพื่อนคนนี้จะอาทรเธอเสมอไป -- เรื่องราวระหว่างเรา..จึงเป็นเพียงนิยายรักขาดตอน ฉันจะเก็บไว้คิดถึงก่อนนอนวันละครึ่งชั่วโมงนะ.. รู้ไหม หากเธอเจ็บช้ำกับความรักวันหนึ่งวันใด อ้อมแขนของใครคนนี้.. จะมีให้เธอตลอดกาล ---
24 มิถุนายน 2546 23:38 น. - comment id 149447
ต้องร้องไห้น้ำตาหยดเป็นทางมาเชียวนะ ไม่เช่นนั้นไม่ต้อนรับด้วย
25 มิถุนายน 2546 00:29 น. - comment id 149454
ต้องร้องให้ ให้น้ำตาเป็นสายน้ำเลยค่ะ ถึงจะอภัย ( หนักกว่าพี่ฤกษ์ )
25 มิถุนายน 2546 00:56 น. - comment id 149458
vnv :วซ:7:7,ซึมซาบความรู้สึกแล้ว
25 มิถุนายน 2546 08:13 น. - comment id 149477
หวานหวามใจใสแท้แม้ห่างไกลให้ยลดลใกล้ข้างหูเชียว เก็บไว้นะ เก็บไว้ ให้ในใจ เธอสดใส สุขสม ทุกสมัย ฝากไว้เธอ ใฝ่ฝัน ละเมอไป ให้อย่าลืม อย่าเลือน เหมือนไอละออง วงแขนทอด กอดลม หม่ไอหนาว มองทุกคราว จันทร์เพ็ญ เด่นสกาวผ่อง อกว่างว้าง วอนเว้า เฝ้าเสียงซ้อง ขานเพลงร้อง ดั่งนก วกวนใจ อิอิ กำลังคิดถึงเลย อย่าไปนานแม่คุณไปไหนมาหาไม่เห็นหลายวัน พันใจให้กินไม่ได้นอนไม่หลับ แซวนิ
25 มิถุนายน 2546 09:47 น. - comment id 149484
เพราะรักมาก ย่อมให้อภัยได้เสมอ....
25 มิถุนายน 2546 11:56 น. - comment id 149499
** ใช่เลยค่ะ เจ้ามอมแมม .. บทนี้พี่ต้องการสื่อถึงความรัก .. ที่รัก จริง ๆ .. อิอิ เป็นไงพอใช้ได้ไหม ** พี่น้ำคนดีที่หนึ่ง .. ขนาดกินไม่ได้เชียะ... กินไม่ได้จานเดียวหรือเปล่าพี่ .. แซวกลับนิ ** น้องใส .. ขอบคุณที่แวะมาทักทายเสมอ ๆ จ้า ** น้องอ้อม กับ พี่ฤกษ์ .. ทำไมใจร้ายกันจริง.. ฮึ แหม .. คนเราหนักนิด เบาหน่อย ก็ให้อภัยกันไปเหอะ .. จะได้อยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร .. หึหึหึ
25 มิถุนายน 2546 14:23 น. - comment id 149548
เห็นด้วยค่ะ. . .พี่แจม =^__________^=
25 มิถุนายน 2546 14:23 น. - comment id 149551
เห็นด้วยค่ะ. . .พี่แจม =^__________^=
25 มิถุนายน 2546 20:17 น. - comment id 149592
ผมว่านิยายรักนี่ ควรจะขาดตอนครับ เพราะถ้ามีการตอนเกิดขึ้น คงไม่มีใครยอมเล่นเป็นพระเอก...อิอิ
25 มิถุนายน 2546 23:46 น. - comment id 149646
วันละตั้งครึ่งชั่วโมง... ทุกวัน ๆ ..ใจช้ำแย่เลยค่ะ...เฮ้อ.....
29 มิถุนายน 2546 22:42 น. - comment id 150464
ผมคิดว่าความรักมันไม่มีจุดที่จะจบหรอกครับ-- วันนี้หวาน-พรุ่งนี้ขมและก็ตรงกันข้ามวันนี้ขมพรุ่งนี้ก็อาจจะขมหรือหวานก็ได้
2 กรกฎาคม 2546 18:11 น. - comment id 151004
สวัสดีค่ะ ทุกท่าน กลับจากภูเก็ตก็ทำงาน ไม่ได้แวะมาเลย คงจะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วนะ.. คิดถึงก็เมล์มาหากันบ้างก็แล้วกัน ขอบคุณทุกคนค่ะ --แว๊บหนีงานมา--