ผมกำลังขับรถ กลับกระท่อมน้อย ในไพรกว้าง ที่ไร้ร่างรักของผู้ใดรอคอย... นอกจากเจ้าสุนัขน้อยนามลิเดย์ เพื่อนผู้รู้ใจมานานปี.. เพลงรัก กำลังครวญคร่ำ POWER OF LOVE ที่เต็มไปด้วยพลังรัก พลังฝัน หวานหวังสร้างพลังใจ ผมตัดสินใจ เปลี่ยนเส้นทาง อย่างกะทันหัน เลี้ยวซ้าย ลงสู่เส้นทางเลียบทะเลสาบสีเงิน สนธยาทายทักลมร้อน รอนแสงแดดอ่อนอุ่น กับไรฟ้าขลิบทอง หางนกยูงกำลังรำฟ้อนอ้อนแสงสุดท้าย ยามสายันณ์ตะวันรอน ผมเปลี่ยนเพลงใหม่ ในไหวหวามของหัวใจ ในไหวงามของธรรมชาติ ให้ปลอบประโลมใจที่กำลังครวญคร่ำ..ร่ำไห้ มิอายฟ้าดิน ลำพัง เสียงคุณ คนดีที่ผมแสนรัก เศร้าซึ้งสะเทือนใจ กับบทเพลงนี้ ที่คุณฝากมาให้ผมฟัง ในยามที่เราสิ้นหวังจะได้พบพาน ในวันพรากจาก ยอดรัก.. จงมองที่ขอบฟ้า.. โอบโอบโค้งลงมา นั่นคืออ้อมกอดจากฉัน ยามเมื่อเราไกลกัน ใจฉันดังอยู่เคลียเคล้า... ยอดรัก... สายลมอ่อนละมุน นั่นคือสามลมอุ่น ฉันพรมและจูบลูบไล้ เธอรู้บ้างหรือไม่ รักใครไม่เทียบเทียมฉัน. คืนวันจะผันเปลี่ยนไป..แต่ใจฉันไม่อาจเปลี่ยนเวียนผัน ซื่อตรงคงรักนิรันดร์..หากลืมฉัน ฉันคงต้องกลั้นใจตาย.. ยอดรัก.. การจากทั้งผูกพัน ย่อมจะคิดถึงกัน เร่งวันคืนกลับเคียงกาย..(ฮัมๆๆๆ) ยังรักเธอไม่หน่าย วันตาย นั่นแหละวันลืม...... น้ำตาผมร่วงริน..น้ำตาลูกผู้ชายคนนี้ ที่ยินดีหลั่งรินไห้ ผู้หญิงในสายถวิลในดวงใจ.. ใช่เลย..กับวันนี้..กับสิบห้าปีที่รอคอย..กับเสียงกระซิบสั่ง ถึงความหลัง จากโพ้นฟ้าไกล.. ในวันเกิดนี้ที่คุณขอให้ผมโชคดี มีความสุข เสมอมา ยาวนาน..มิเลือนลืม.. ผม..เก็บน้ำคำ เก็บน้ำใจ ที่อยากฝากหวังฝากใจไว้ในหัวอกหัวใจลูกผู้ชายอกสามศอกนี้ มิอยากให้คนดี ช้ำตรม ผมเก็บแม้กระทั่งผ้าห่ม ผืนเก่าเนานาน ที่คุณเคยส่งมาให้ยามผมนอนหนาวดายเดียว ในไพรกว้างอย่างผู้พิทักษ์ไพร ทุกคืนค่ำ ผมกลายเป็นหนุ่มน้อยผู้หลงทาง อ้างว้างใจยามสิ้นไร้คุณ จนต้องอาศัยผ้าห่มผืนนุ่มแทนนุ่มเนียนเนื้อที่เฝ้าฝันใฝ่หา ในทุกราตรี คุณ..คือผู้หญิงคนพิเศษเสมอมา ..... ในดวงตา ดวงใจลูกผู้ชายดิบเดิมคนนี้ที่หนักแน่นมั่นคงดั่งแผ่นผา ที่ต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตทำงานติดดินถวิลไพร... ใช่เลย ..ผมกำลังร้องไห้กับดวงใจเราสองที่พิสุทธิ์ใส ที่ไม่เคยมีใครเข้าใจและล่วงรู้ กับมหัศจรรย์แห่งรักนี้ที่แสนหอมหวาน ในใจมานานเนิ่น และจะเป็นมหัศจรรย์รักชั่วนิจนิรันดร... ในความรักนั้น..อย่าได้พิพากษาใคร หากหัวใจคุณมิเคยพบกับคำๆนี้ คำแสนดี แสนยิ่งใหญ่ แสนเสียสละ รู้คุณค่า รู้หน้าที่ รักอย่างมีเหตุผล รู้ดีชอบ ที่มนุษย์ผู้ที่มีใจละเอียดอ่อนเพียงนั้น พึงได้มาครอบครองเป็นเจ้าของ มิสร้างรอยร้าว คิดร้ายมุ่งทำลาย ให้หัวใจดวงบอบบางบอบช้ำ ซ้ำเติมใจกันและกัน .......... เกลียวคลื่น กำลังครวญคร่ำ ทะเลกำลังร่ำไห้ กับนวลแพรดาวกับพราวน้ำตาเทียนวะวับวาวกลางกระท่อมไพร และผมกำลังซบหน้ากับฝ่ามือสะอื้น อย่างไม่อาย อย่างลูกผู้ชายที่รักเป็นที่ร้องไห้เป็นในรอบสิบห้าปีที่รอคอย... ขุมปัญญาในอณูของดอกไม้ เป็นมนต์ร่ายระบำรอผีเสื้อ ขุมปัญญาที่ธรรมชาติโอบเอื้อเฟื้อ คือเหลือเชื่อมหัศจรรย์รักผลักดันมา.. โลกหมุนไปมีธรรมชาติมีทุกสิ่ง จักรวาลมีสิ่งลี้ลับให้ค้นหา ไยดวงจันทร์ถึงโคจรรอบโลกทุกวันมา ไยมนุษย์ต้องเหว่ว้าอาวรณ์ออดอ้อนใจ เพราะคือมหัศจรรย์รักในโลกนี้ ให้มีดีมีร้ายหรือไฉน ให้เผ่าพันธุ์มนุษย์สืบทอดไป เป็นบ่วงใจบ่วงกรรมย้ำโลกเรา ตัดบ่วงใจตัดเยื่อใยสิ้นสวาท หมดสิ้นชาติหมดสิ้นกรรมใจเลิกเขลา ไม่หมุนวนหมุนเวียนใช้กรรมเก่า ให้ใจเราว่างว่างวางเฉย..เลิกรักใคร!
พุด 23 มิ.ย. 2546 02:41 น. - ID 35590 
874
5
0
23 มิถุนายน 2546 04:19 น. - comment id 149030
อึ้งไปเลยค่ะ........กะว่าเคยทำเค้าอกหักอย่างนี้รึเปล่าไม่รู้ เฮ้อ
23 มิถุนายน 2546 09:39 น. - comment id 149040
ความรัก...ไม่เคยทำร้ายใคร ที่ทำร้ายเราจึงไม่ใช่ความรัก
23 มิถุนายน 2546 13:28 น. - comment id 149092
ความรัก เป็นสิ่งที่ออกแบบไม่ได้ ความรัก เป็นเรื่องที่บังคับใจกันไม่ได้ ความรัก ที่บริสุทธิ์ คือ การให้... ให้โดยที่ไม่หวังว่าจะได้อะไรตอบแทน
23 มิถุนายน 2546 13:39 น. - comment id 149096
ในความเฉยความว่างยังมีรัก ใจยังภักดิ์ในความนิ่งไม่ติงไหว ความรู้สึกผ่านมาแล้วผ่านไป ตราบรักแท้เข้ามาใกล้จึงไหวติง..
23 มิถุนายน 2546 16:42 น. - comment id 149133
ความรักแม้จะอยู่หรือจากไป ก็ทิ้งความสวยงามไว้ในใจเสมอ เพียงแต่เราจะมองเห็นมันรึปล่าวเท่านั้นเอง
23 มิถุนายน 2546 21:09 น. - comment id 149193
รักมีไว้ให้ทุกๆคน ให้ได้ทุกๆคน--- ทุกคน---ทุกคน ไม่ใช่รักจะมีใว้สำหรับเธอคนเดียว--- ให้ได้ทุกๆคน--- และทุกคนก็คงมีสักคนที่ขาดความรัก--- และรักของฉันก็พร้อมที่จะให้ทุกคนที่ขาดที่ต้องการ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
