นางนวลนวลนางปีกหักรักแมกไม้รักสายชล!

พุด

ทะยานสู่โค้งฟ้าถลาร่อน
ทะยอยย้อนทวนท่องล่องเวหา
ทะเลเรืองเบื้องล่างกระจ่างตา
ทะนงกว่าปักษีที่แห่งไหน
จ้าวถิ่นจ้าวเที่ยวท่องเหนือท้องน้ำ
บ้างบินต่ำเรี่ยผืนคลื่นลมไล่
หากเจ้าอยากเหิรหาฟ้าไสว
เจ้าก็โผขึ้นไปดั่งใจฝัน
ประกาศอิสระภาพ ระนาบฟ้า
ผงาดกล้า กางปีก ฉีกกรงกั้น
ทลายขอบเขตขวางอย่างเหนือชั้น
จนหนึ่งวันผันพ้นจนมืดลง
มิยึดหลักแหล่งใดให้มีห่วง
เจ้าพ้นห้วงพันธนากว่าแรงหลง
อย่างปลอดปล่อยและเปล่าเปลี่ยวเที่ยวปลดปลง
แต่ยังคงมิขอใครให้เมตตา
เจ้าคือนางนวลนายแห่งสายชล
ผู้ดั้นด้นผู้ หลุดพ้น ผู้ค้นหา
ผู้วาดแววแจ่มใสให้โค้งฟ้า
ประกาศกล้ากลางคลื่นลมที่โถมพัด


 
 นางนวลใจนวลนางพร่างสายฝัน
ทิวาวันทิวาวารผ่านมาสอน
ปีกเจ้างามยามเจ้าโผบินร่อน
แตะผืนน้ำก่อนสายันณ์ก่อนวันลา
ในดงไม้พรานใจร้ายหมายจ้องอยู่
เจ้าร้องกู่หาคู่ใจจนอ่อนล้า
เพื่อซุกฝันวันปีกหักแม้นรักฟ้า
หวังรอท่าอ้อมตักได้พักใจ
แต่ยิ่งค่ำยิ่งดำมืดใจหมองหม่น
สายเสียจนหมดเลือดรักที่รินไหล
กับสายน้ำเย็นฉ่ำกลับหนาวใจ
นางนวลไพรฝากใจร่างกลางสายชล..พ้นมือมาร!