ลาแผ่นดินถิ่นใหญ่ไซบีเรีย เธออ่อนเปลี้ยเสียแรงแฝงอีกหน เมื่อลมหนาวยาวจัดพัดมากล้น ต้องจำทนขนไขมันพลันจากมา แม้ลำบากตรากตรำจำบินไป อพยพใหญ่ให้ใครเห็นเป็นวาสนา ต้องกล้ำกลืนฝืนเดินทางกลางนภา จวบจนกว่ามาถึงแดนแคว้นถิ่นไทย นี่แหละหนาปักษาน่าสรรเสริญ ต้องเผชิญเหินเวหาฟ้ากว้างใหญ่ ท่องราตรีมีดาวพราวพร่างไกล เพราะไว้ใจให้ดาราหาหนทาง เธอต้องเฝ้าเช้าจดค่ำย่ำหากิน เดินตามดินถิ่นทะเลเห่ไกลห่าง ฤดูร้อนย้อนมาถึงจึงลาร้าง อพยพห่างเดินทางลับกลับไซบีเรีย
นกตะวัน 20 มิ.ย. 2546 21:58 น. - ID 35498 
320
0
0
21 มิถุนายน 2546 17:58 น. - comment id 148665
พี่นกตะวันทำเซอร์ไพร์สผมจนได้ บทกวีที่พี่เขียนนี้งดงามมาก.. ผู้น้อยขอน้อมรับ ขอบคุณมากครับพี่นกตะวัน คงมีโอกาสพบกันในสนามดูนกอพยพที่จะมาถึงในไม่กี่เดือนนี้ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
