ฝ่าแดนดงพงไพรไร้คนข้าง เดินร่วมทางพยุงกายให้คลายเหงา ฟังซิฟัง..เสียงฝีเท้าที่แผ่วเบา เดินตามมาแบ่งความเหงาให้เบาคลาย อาจมิใช่คนนั้นที่ฝันใฝ่ อาจมิใช่คนนี้ที่มุ่งหมาย อาจเป็นเพียงคนรู้จักที่ทักทาย อาจเป็นเพียงคนปลายท้ายขบวน แต่สมัครเดินเคียงไม่เบี่ยงหน้า ผ่านแดดจ้า ฝนจัด ลมพัดหวน ผ่านเรียวหนาม ข้ามเหวใหญ่ ไม่โอดครวญ ใช้ชีวิตร่วมขบวนนักเดินทาง
ณรังษี 18 มิ.ย. 2546 15:26 น. - ID 35375 
999
8
0
18 มิถุนายน 2546 18:21 น. - comment id 148014
ด้วยคนสิ..... จะเดินตามแม้พี่ไม่เชื้อชวน ตามขบวนนักเดินทางอันล้ำค่า ขอเผชิญฟันฝ่าแดดฝนโปรยมา ขอเดินตามคนข้างหน้าอย่างตั้งใจ.... ..................................................... ;)
18 มิถุนายน 2546 20:39 น. - comment id 148047
มาเข้าแถวเดินตามค่ะ...แถวตอนเรียงหนึ่ง.... สงสัยจะได้เดินคนสุดท้าย....คอยหน่อยก็แล้วกันนะคะ...
18 มิถุนายน 2546 20:41 น. - comment id 148049
ราชิกา..ค่ะ (ไม่ได้ล็อคอิน)
18 มิถุนายน 2546 22:51 น. - comment id 148089
ขบวนนักอยากจะเขียนเพียรสร้างฝัน มีเธอฉันมีความรักนักอยากเขียน ทุกคืนวันฉันท์น้องพี่เฝ้าวนเวียน อ่านแล้วเขียนเขียนแล้วอ่านงานเรารักได้ระบาย ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกัน ได้ฝันดี..
19 มิถุนายน 2546 06:01 น. - comment id 148128
หน้าส่วนตัว
เรน..อรุณสวัสดิ์..นะคะ....
ฉันไม่ใช่..คนนั้น..
คนที่เธอฝัน.เคียงข้าง..
ฉัน ก้อคงแค่..ดอกไม้ข้างทาง..
จะจับฉันวาง.. ข้างทาง..ใช่มั้ย..
..อิอิอิ..
..เรน.. แต่งได้งัย...!!
แปลกๆ..ม่ายรู้ดิ...
.บทกลอน..เพี้ยนๆ..ของเรน..
..เรน.. ขออนุญาต..แจม..นะคะ..
..แบบว่า..ไม่ได้ก่อกวน..
แค่ปวน.. เท่าน้านน..
เรน..ขอโทษ....
19 มิถุนายน 2546 08:55 น. - comment id 148140
กลอนครูเดินไหนเดินด้วยอะ ยิ่นเสียงท้าวเดินแผ่วเบา ครูเราก้าวเดินเหินฝัน ตามเคียงเรียงร่ายสงบพลัน หัวใจของฉันฉ่ำใจ ข้ามห้วยพงษ์ไพรร่วมเดิน รวีขึ้นเขินเขาเขียวใส ทางลดคดเคี้ยวอำไพ ครูให้ยินเสียงเพียงบรรณ ฟังแล้วยิลแล้วแพร้วใจ ที่ให้ที่ให้กับฉัน เงาทาบอาบเงางามจันทร์ ปิติผลิสวรรค์เอย อิอิ เบาแผ่วแวววาวท้าวทางที่หมายเดิน
19 มิถุนายน 2546 22:21 น. - comment id 148262
จะเดินนำทำทางอยู่ข้างหน้า แหวกพงหญ้าริดเรียวหนามความโหดร้าย เพื่อให้เท้าน้อยน้อยเดินสบาย อยู่เบื้องท้ายไม่ลำบากพรากเส้นทาง ...ตามมาให้ติดเลยนะครับ...ฟองอากาศ ไปดูพระอาทิตย์บนยอดเขากัน
19 มิถุนายน 2546 22:24 น. - comment id 148263
ร่วมขบวนชวนกันไปหรรษา คนข้างหน้านำทางอย่างห้าวหาญ คนข้างหลังระวังภัยมิให้ราน ทั้งขบวนก็จะผ่านพบเส้นชัย .....ขอบคุณมากครับ..ราชิกา ที่จะอยู่เบื้องท้ายคอยระวังภัยให้กับคนข้างหน้า.. ปลอดภัยแน่นอนครับเส้นทางนี้ ....
19 มิถุนายน 2546 22:29 น. - comment id 148266
ตั้งขบวนรวนนักเขียนเพียรสรรค์สาร เป็นนักอ่านขบวนใหม่ได้ไหมครับ ช่วยกันเขียนช่วยกันอ่านสารสดับ สองขบวนล้วนจับมือกันไป .....สวัสดีครับ..พุดพัดชา ..ขอบคุณมากครับที่จะเป็นฝ่ายให้อ่าน... จะรออ่านฝันหวานๆของพุดพัดชาครับ
19 มิถุนายน 2546 22:35 น. - comment id 148268
อรุณสวัสดิ์ครับเรน.... ใครหรือเห็นเป็นดอกไม้ที่ไร้ค่า จะทิ้งขว้างอย่างไรให้ไกลตา ส่งมือมา.....เราจะเดินไปด้วยกัน.....ครับผม .....เป็นคำถามที่เพราะมากครับ เรนจัง...แต่อย่าทำหน้าเฉาๆอย่างนั้นสิ ทางข้างหน้ายังอีกไกล.....ก้าวไปด้วยพลังแห่งความดีด้วยกันนะ......
19 มิถุนายน 2546 22:44 น. - comment id 148273
ยินแผ่วแผ่วแว่วเสียงเท้าก้าวตามติด หันไปเห็นเป็นมิตรที่คุ้นหน้า เก็บข้างของจองร่วมขบวนมา ไปทุกถิ่นทุกภูผาที่จะไป ให้ทั้งใจให้หมดทุกหยดหยาด เพื่อหวังวาดรัศมีที่สดใส ให้กระจ่างพร่างกมลล้นหทัย แด่ทุกคนที่ได้เดินตามมา เหนื่อยหน่อยนะถ้าจะละซึ่งความสุข ไปดูทุกข์เพื่อนเก่าเฝ้าถามหา อย่าท้อถอยขวากหนามที่ขามตา ไปสู่หล้าแหล่งสวรรค์ด้วยกันเอย ....ยินดีที่ได้พบกันครับคุณน้ำ........ ความยากมักเกิดขึ้นเสมอที่จุดเริ่มต้น แต่ถ้าก้าวได้แล้วหนึ่งก้าว..ก้าวต่อไปก็จะใช้ก้าวแรกนั้นแหละเป็นพลังผลักดัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
