คว้างขวัญ!

พุด

ฟ้ารำไร รำไร เริ่มไรแสง ราวรุ้งจับขอบฟ้า ทั่วนภางค์ใกล้สว่างแล้ว...
หมู่นกกา ร้องระงม ราวฝันไป ว่าอยู่ในดงดอนราวไพรที่ไหนสักหนแห่ง
หนาวน้ำค้าง เผาะ เผาะ จับยอดไม้ใบหญ้า 
ร่ำลาจันทร์เต็มดวงสว่างนวลที่แขวนฟ้า รอตะวันฉายใกล้อรุณเรือง......
หอมกลิ่นกรุ่นของลั่นทม...
พริ้งพวงพราวทิ้งเศร้าร้าวราโรยหล่นเกลื่อนพื้น.....
จำปี..สลัดกลีบเรียวยาว ค้างคาบนร่มคันใหญ่เหลืองละออ
ที่กางไว้ใต้ต้นใบบังไว้นั่งผ่อนพักใจ ในยามอ่อนล้า...หางามนัยน์ตา..
หาหวานในใจ ปลอบประโลม.....
จำปีหนอ..จำปี..ยังมิทันไรใจน้อยมิทันได้ดอมดมเชยชมให้สาสะใจ 
ไยพลันทิ้งกลีบเหี่ยวเฉาโรยรา ..ถอดใจ แค่ชั่วคืน.......
แก้วเหงา..คอยใครกันนะ..ให้กลับมาเป็นแก้วตาขวัญใจ  
ในยามนี้ที่เงียบงาม..อย่างเหลือเกิน..
นกตัวน้อย เกาะก้านกิ่ง กอใบโยกไกวจิกกินลูกแก้วสวยส้มสุก 
ในจะงอยปากงาม....
มะม่วง..พวงริมหน้าต่าง ให้อารมณ์มันส์ 
กับฝันสวยแสนดีที่แทบจะเอื้อมมือปลิดได้ ปล่อยให้สุกช้าๆ
ดูงาม ดูพัฒนาการให้ธรรมชาติบ่มงาม ยอมอดเปรี้ยวไว้กินหวาน  
อย่างอยากให้ชายเชยหญิงงามซึ้งค่า..เฉกเช่นกัน...
ยามเช้าแสนดี ......
ที่แสนสุขใจ เปิดเพลง บรรเลง....ไพเราะ..คลออรุณ......
ทำข้าวต้มอุ่นๆหอมอวลไปทั่วทั้งครัว....
ตัดใบตอง..มาเจียนงาม วางชามข้าวต้ม 
ให้ได้อารมณ์อิ่มอุ่นที่เป็นธรรมชาติธรรมดาๆ
ที่น่ารับประทาน...แกล้มมะละกอสุกสดชื่นชื่นคอ...
ดื่มน้ำแอปเปิ้ลหวานอมเปรี้ยวปะแล่มๆบาดลิ้นเย็นชื่นใจ.......
นอนไม่หลับ..จึงลุกขึ้นมา รับอรุณให้แอร่มแจ่มใสแจ่มใจไปทั้งวัน..
หลังจากนอนฝันร้ายมาทั้งคืน.......
เพราะหัวค่ำดูหนัง ที่ระกำทรวงประท้วงถามใจ โดนใจ สะเทือนใจ..นิ้ดๆ สะท้านใจหน่อยๆ
ชื่อเรื่อง..The vanilla Sky 
แปลเป็นไทยไปคนละความหมาย หมายความได้ว่า
ปมรัก ปมมรณะ ไม่มีเอี่ยวค่าโฆษณา เลยบอกได้แค่ว่าไปหาดูกันเองนะ
และหากใครกำลังเกิดปมรักปมพิสวาส ในใจที่ยังแก้ไม่ออก 
ก็ตัวใครตัวคุณแล้วกันนะคะ
ชอบคำว่า..วานิลลาสกาย...
คงนึกออกนะคะว่าฟ้าจะสวยสักแค่ไหน คงสวยหวานเศร้า
ราวสีน้ำ ราวสีลูกกวาด ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น.....
ชอบเพลงประกอบในหนัง ไพเราะมาก 
อยากเปิดแล้วให้ใครบางคนได้ยิน
ได้ฟัง แต่ยั้งๆใจไว้ เพราะเขาคงไม่ อิน ไปกับเรา 
ในเมื่ออยู่คนละที่ คนละทางคนละบรรยากาศ 
ไหนจะวาดฝันเพริศแพร้วมลังเมลืองหวานไหวตามใจเราทัน..นะ
ที่กลับมานอนฝันร้าย เพราะ คิดว่าชีวิตตัวเอง
ฝันร้ายคล้ายๆกันกับเรื่องราวบางฉากตอน
เถอะนะ ก็แค่หนัง..สร้างให้หวั่นไหววาบหวาม 
ชีวิตรักชีวิตจริงบางคนเน่าสนิทนิ่งยิ่งกว่านิยาย
หรือหนังเป็นร้อยเท่าพันทวี...
เพียงแต่ชีวิตจริงไม่รีบจบลบระทมไปง่ายๆยังขอค้างๆคาๆไว้
ให้เป็นหนามแหลมทิ่มแทงใจเล่นๆ .......ไปวันๆ...ไว้คาใจ....
ได้หนังสือคิดว่าดี..มาสองเล่ม.....
แกล้มฝันสล้างให้ไกลห่างโลกจริงที่ทดท้อระทม..ระทวยกายใจเสียไม่มี..
อยากให้ลมหนาวหวนมาอีกครั้ง ของคุณอภิชาติ 
นักเขียนหนุ่มไฟแรง ชอบมาตั้งแต่เรื่องกล่องไปรษณีย์
สีแดงที่เขียนถึงบ้านเกิดเราเองไง..
กับอีกเล่ม..ธรรมดาที่ไม่ธรรมดาของโรเบิร์ต ฟูลกั่ม 
ที่ติดอกติดใจ อ่านไปมาจนไปซื้อซ้ำมาอีก....
นักเขียนเรื่องธรรมดาๆใช้ภาษาเรียบง่าย แต่น่าอ่าน 
จนเกิดงามในใจให้พิเศษพิสุทธิ์สว่างวาบไหว....
อยากมอบให้... มวลมิตรรักนักกลอนทุกท่านจังเลยค่ะ.....
และอยากบอกว่า..รักทุกดวงใจในเวทีฝันแห่งนี้..ที่สุดแล้วค่ะ