ถ้าแค่เพียงเรียงคำร้อยสัมผัส โดยมิจัดเนื้อความตามวิสัย มิมีสักวรรคตอนที่สอนใจ กระทั่งใครหลงอ่านก็ผ่านเลย คงมิใช่บทกลอนสุนทรภู่ ที่คงคู่กาลเวลาอย่างผ่าเผย ทุกคำคือมนต์ขลังเหมือนดังเคย อาจใช้เอ่ยใช้อ้างอย่างตำรา อ่านแล้วเคลิ้มแล้วคล้อยพลอยได้คิด กล่อมเกลาจิตสำนึกเมื่อศึกษา เป็นบทกลอนซ่อนกลแฝงมนตรา ท่านเสกมาสำหรับประทับใจ ตามรอยเท้าท่านครูต้องรู้คิด อย่าหลงผิดหลงทางอย่างเหลวไหล ถ้ามีแค่เล่นคำสัมผัสใน นั่นมิใช่แบบอย่างทางกลอนครู
เวทย์ 13 มิ.ย. 2546 09:34 น. - ID 35126 
1702
23
0
13 มิถุนายน 2546 10:51 น. - comment id 146841
เห็นด้วยค่ะ แล้วจะพยายามทำตามด้วยนะค่ะ ถ้าทำได้ เพราะผู้หญิงไร้เงาพึ่งหัดแต่งกลอนยังไม่เก่งเท่าไร อาจผิดความหมาย ผิดรูปแบบไปบ้างเหมือนกัน แต่จะพยายามทำให้ถูกตามแบบอย่างของครูค่ะ
13 มิถุนายน 2546 11:16 น. - comment id 146849
แหะๆ...ลุงก็ยังไม่เก่ง กว่าจะเขียนได้แต่ละชิ้น ต้องคิดแล้วคิดอีก บางทีลงไปแล้วมาตามแก้ไขก็ออกบ่อยไป
13 มิถุนายน 2546 12:52 น. - comment id 146875
เป็นเพียงศิษย์คนหนึ่งซึ่งช่างฝัน อยากรำพันรำพึงรู้อย่างครูสอน แอบลักเรียนแลลักอ่านผลงานกลอน คำครูสอนคือคำครูผู้สุนทร ขอสมัครเป็นศิษย์ลุงเวทย์ด้วยคนครับ
13 มิถุนายน 2546 13:25 น. - comment id 146882
แต่งอย่างนี้เขาเรียกไม่มีสมอง คอยแต่จ้องให้สัมผัสเขาจัดหมาย ได้แต่เพียงเล่นคำสัมผัสใน จะมัวแต่งไปทำไมให้อายคน ผมก็ได้อย่างตัวอย่างนั่นแหละครับหัดอย่างไรก็ไม่ดีขึ้นเลย ก็พยายามอยู่ครับ
13 มิถุนายน 2546 13:58 น. - comment id 146889
ถูกต้องนะค๊าบ :-D
13 มิถุนายน 2546 14:06 น. - comment id 146891
เจือจันทร์....ลุงขอเป็นแค่ ศิษย์พี่ เหอะ ฤกษ์....ขอแนะนำให้เริ่มจากเนื้อหา ไม่ใช่รูปแบบ กวินทรากร....ห้ามทำแค่เห็นด้วย แต่ต้องช่วยกันป่าวร้อง
13 มิถุนายน 2546 17:50 น. - comment id 146919
แล้วรำลึกจิตภักดิ์ประจักษ์แจ้ง ขอแสดงวรรณกรรมนำสืบสาน ตามแบบอย่างบรมครูผู้เชี่ยวชาญ อิงโบราณฉันทลักษณ์ตระหนักเนือง
13 มิถุนายน 2546 18:03 น. - comment id 146924
ปรมาจารย์ กานท์กวี ผู้มีศักดิ์ ผู้คร่ำเคร่ง เก่งคัก คนมักหลาย คำกะงาม ควมกะม่วน ล้วนลวดลาย สำเนียงกลอน ขจรขจาย บ่หม้ายคำ ข้อยฮั่นมัก ลำนำ จังนำอ่าน ออนซานกานท์ งานเขียน เพิ่นเพียรพร่ำ เพิ่นอ่อนซ้อย ข้อยซื่อบื้อ จังจื่อจำ เป็นแบบบุญ หนุนนำ ลำนำเฮา ข้อยจังคึด ไตร่ตรอง จังลองเขียน เฝ้าพากเพียร เฮียนลอง ฮ้องนำเขา ได้ยึดถือ ตำรา ภาษาเชาวน์ ข้อยมันคน โง่เขลา เว้าให้ดี ตามประสา ผู้หัดเฮียน เพิ่งเขียนอ่าน หัวกะหัด เขียนกลอนกานท์ งานอีหลี ต้องย่างนำ แบบอย่าง ทางวิธี นำกวี ครูสอน กลอนลำนำ เคร่งครัดคำ นำควม ตามบรรทัด จื่ออักษร กลอนจัด หัดเฮียนฮ่ำ ย้อนรอยงึด ยึดรอยย้ำ ย้ำรอยจำ วนเวียนซ้ำ ย้ำสอน กานท์กลอนไทย คั้นย่างนำอีพ่อหมาบ่กัด ย่างนำตำราหมาสิฟัด สิกัดไผ? เว้นแต่ซุม หมาว่อ บ่ย่านใคร เฮากะต้อง แต่เฮ็ดใจ เด้ออ้ายเอยฯ
13 มิถุนายน 2546 18:20 น. - comment id 146928
กระเดืองเรืองรองรุ้งคลุ้งความรู้ จดจำกลอนท่านครูสุนทรโวหาร ขอเทิดแบบตามอย่างโบราณการ ลุงเวทย์ขารรสความล้ำค่าควร จะน้อมเป็นแบบอย่างครับ และรู้ตัวว่ายังตกหล่นอยู่มากจะพยามยามแก้ไขนิ
13 มิถุนายน 2546 18:34 น. - comment id 146934
อิม, เจ, น้ำ........:)
14 มิถุนายน 2546 08:52 น. - comment id 147022
ถ้าแค่เพียงเรียงคำร้อยสัมผัส โดยมิจัดเนื้อความตามวิสัย มิมีสักวรรคตอนที่สอนใจ กระทั่งใครหลงอ่านก็ผ่านเลย ... สงสัยไข่เจียวคงต้องหัดอีกนานนะคะลุงเวทย์ กว่าจะเขียนแบบมีวรรคตอนที่สอนใจได้ .... ... ไข่เจียวเชื่อว่า ทุกคนที่มาอยู่ตรงนี้ อย่างน้อย ที่สุด ทุกคนรักอักษรกลอนกานท์...สิ่งที่ไข่เจียว เรียนห่างไกลจากจุดนี้มากค่ะ แต่เข้ามาเพราะ ชอบค่ะ...ไข่เจียวจึงดีใจที่ผู้ใหญ่ทุกท่านในนี้ เข้าใจเด็ก ๆ เข้ามาตะล่อมสอนให้เราไปถูกทาง เป็นแบบอย่างที่ดีให้เรา ... ขอบคุณค่ะ
14 มิถุนายน 2546 10:34 น. - comment id 147042
ไข่เจียว....แปลกนะ ที่ลุงทำอยู่ทุกวันนี้น่ะ เคยมีคนเอาไปถากถางว่า ไม่มีจิตวิทยา ก็....หึหึหึ
14 มิถุนายน 2546 17:19 น. - comment id 147082
ข้อยอยากเขียน เฮียนตามอย่าง ซางยากแท้ ต้องคอยแก้ สติน้อย ด้อยกว่าไผ แค่ข้อยเฮียง เรียงสัมผัส จัดเข้าไป โอ๊ยจะได มันบ่เพราะ เสนาะงาม ขอบคุณค่ะ ลุงเวทย์ จาวตาลก็พยายามนะคะ...แต่มันยากจริงๆ ที่จะทำให้ได้แบบที่ลุงเวทย์สอน มันยากตรงที่จะคิดพล๊อตเรื่องมาเขียน
14 มิถุนายน 2546 17:45 น. - comment id 147085
ผีเสื้อปีกบางฯ....ท้ายชื่อมีไปยาลน้อยอีก แปลว่ายังมีต่อ คงไม่ยากเกินความสามารถของจาวตาลหรอก เรียก จาวตาล สั้นกว่า น่ากินกว่าด้วย
14 มิถุนายน 2546 22:49 น. - comment id 147131
หน้าส่วนตัว
เข้ามา.. หลายรอบ..
แต่ ..เรนไม่กล้า..
กลัวถูกดุ..นะคะ..
แม้ว่า..ลึกๆ ..เรนรู้..
ลุงเวทย์.. รัก และเมตตาเรน...
..คงมี..สักวัน.. ที่เรน..จะได้..ไปกราบสวยๆ.. แบบเซอร์ไพ้รส์... ที่บ้าน...นะคะ..
...เรน..ยิ้ม.. สดใส..แบบอ้อน..อิอิอิ..
15 มิถุนายน 2546 08:56 น. - comment id 147175
เรน...บ่ดีลืมกำไม้แส้มาตวยเน้อ
15 มิถุนายน 2546 16:20 น. - comment id 147257
บ่ลืม..แต้ร้อ..
เรนจากำ..ปัยยโต๊ยย..ค่า..
...โห๊ยย..หยังมาใจ๋ร้าย..แต้..ค่าา..
..อิอิอิ..
..เรน..กราบ..ขอโทษ..นะคะ..
แบบว่า.. เรน..... พูดไม่ออก..แล้วค่ะ..
....
15 มิถุนายน 2546 17:24 น. - comment id 147265
อู้เล่นบ่ดายร้อ บ่ใจ้คนขี้สวกซักน้อย
19 มิถุนายน 2546 20:49 น. - comment id 148229
อยากเรียงร้อยมธุรสบทกลอนหวาน เป็นกลอนกานท์ผสานใจให้ห่วงหา แม้นว่าใครได้ยลหลงมนตรา สุขอุราประทับใจไม่รู้ลืม.....ฯ ราชิกา..ยังเป็นมือใหม่หัดขับเช่นกันค่ะ...อยากขอคำชี้แนะจากคุณลุงเวทย์...เพื่อจะได้พัฒนาการเขียนบทกลอน..ให้ดียิ่งขึ้นค่ะ...ขอขอบคุณล่วงหน้านะคะ..
19 มิถุนายน 2546 21:22 น. - comment id 148242
ราชิกา....แล้วจะส่งเมลไปนะ
20 มิถุนายน 2546 20:43 น. - comment id 148464
ขอบพระคุณ...คุณลุงเวทย์มากค่ะ...ที่กรุณา...ราชิกา...จะพยายาม..พัฒนาผลงานการเขียนบทกลอน...ให้ดียิ่งขึ้น...เพื่ออนุรักษ์วรรณกรรมของเรา..ให้คงอยู่ต่อไปค่ะ...
21 มิถุนายน 2546 10:00 น. - comment id 148569
ราชิกา.... เพื่ออนุรักษ์วรรณกรรมของเรา..ให้คงอยู่ต่อไปค่ะ... เท่านี้แหละ ที่ลุงต้องการ
21 มิถุนายน 2546 22:58 น. - comment id 148749
ลุงขา........
เพราะลุงนะ
ตอนนี้พิมพ์ประสบความสำเร็จในด้านกลอนแล้วล่ะ แม้จะไม่ถึงที่สุด แต่พิมพ์มาอยู่จุดนี้ได้เพราะลุงนะ (อย่าลอยล่ะคะ)
ลุง ใจดีที่สุดเลย
22 มิถุนายน 2546 10:01 น. - comment id 148882
ปลื้มแทนนะ แต่จำไว้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า อย่าเหลิง และอย่าหลงตัวเอง เอ...ดูเหมือนเรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องสอนพิมพ์อยู่แล้วนี่นา
24 มิถุนายน 2546 22:00 น. - comment id 149436
อ่าค่ะลุงเวทย์
กลับมาและค่ะ หลังจากเหลิงไปชั่ววูบ
เริ่มรู้สึกว่ากลอนตัวเองยังเด็กไป กำลังหาทางพัฒนาอยู่ค่ะ แต่ก็ต้องขอความช่วยเหลือจากทุกคน รวมถึงลุงด้วยนะคะ (ชอบกวนลุงประจำเลย) ไม่เบื่อกันนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
