อ้างว้างอยู่เพียงลำพัง กำลังมุ่งหน้าไปไหน มีชีวิตอยู่เพื่ออะไร หัวใจโดดเดี่ยวเดียวดาย เดินทางจากเส้นขอบฟ้า หวังเพียงค้นหาความหมาย รักแท้ที่จริงใจเป็นอย่างไร ใยต้องโศกเศร้าร้าวราน
12 มิถุนายน 2546 17:34 น. - comment id 146749
หลีกหนีไกล...ไปโดดเดี่ยวถึงพันลี้ ก็มิอาจหลบหนีใจนี้ไปได้ แอบซึมเศร้า แอบเหงาสักเท่าใด รอยบาดแผลแห่งหัวใจไม่เคยจาง คำถามนี้ไม่มีดอกคำตอบ ยังคงชอบเช็ดน้ำตาจนฟ้าสาง ปล่อยความคิดให้ลอยใหลไปตามทาง เป็นบทเรียนความอ้างว้างเหมือนดั่งเคย
12 มิถุนายน 2546 21:01 น. - comment id 146787
ท่องไปไร้จุดหมาย หลงหายสุดอ้างว้าง หวังพบโฉมสะอาง ไม่ว้างใจใดอีกเลย มาทักทายอะ กลอนเพราะนิอดแจมไม่ได้เลยอิอิ
13 มิถุนายน 2546 08:07 น. - comment id 146822
รักแท้ที่จริงนั้นหรือ เปรียบคือน้ำผึ้งแสนหวาน รักคือกุหลาบที่เบ่งบาน รักสานความฝันอันไกล รักคือห่วงใยเข้าใจกัน รักคือผูกพันวันฟ้าใส รักแท้อยู่ลึกในใจ หวานเช่นไร..ลองดู..รู้เอง เอาใจช่วยในการเดินทาง..และการค้นหานะคะ
13 มิถุนายน 2546 18:24 น. - comment id 146931
รักแท้ที่จริงใจเป็นอย่างไรไม่รู้ได้ แต่ถ้ามิตรที่จริงใจจะมีให้เธอเสมอ ถ้ายังไงไม่ต้องเดินไม่ก้าวหรอกนะเธอ อยู่ตรงนี้ก็จะเจอะกับมิตรเสมอนะคนดี ***มิตรภาพยังอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้แหละค่ะ ไม่ต้องเดินไปไหนไกลหรอก แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
23 มิถุนายน 2546 22:44 น. - comment id 149233
dd กลอนดีนะอ่านแล้วซึ้งดี อ้างว้างมีบางทีแต่ต้องไม่ตืดตัวตลอดนะ