ฉันมาทวงความฝัน....
บุรุษแห่งกาฬ
ฉันมาทวงความฝัน...
ทุกคืนวันจะไขว่คว้า...
ฝันนั้นอยู่ไกลตา...
ไม่คิดทิ้งแม้ห่างไกล...
ฝันหวานวันข้างหน้า...
ชื่นชีวาน่าหลงใหล...
กวีจรรโลงใจ....
ให้แทนใจที่มั่นคง
ทุกที่ที่มีรัก....
สุขใจนักชักลุ่มหลง...
ไม่ใช่นักกลอนตัวยง...
แต่เป็นคนมีศรัทธา...
ฉันจะไปให้ถึง...
สักวันหนึ่งสมปรารถนา....
ทุกคนที่รู้ค่า...
จะได้รับสุขตอบแทน...
ฉันเป็นแค่คนหนึ่ง...
ที่ซาบซึ้งและหวงแหน...
บทกลอนทั่วทุกแดน...
คอยสนใจอ่านเรื่อยมา...
ความฝันอันยิ่งใหญ่...
ที่หัวใจคอยโหยหา...
คือการที่ได้มา...
ซึ่งความสุขของทุกคน...
บทกลอนไม่ซาบซ่า...
หากแต่ว่าแฝงสุขล้น...
ขอเพียงแค่ทุกคน...
เป็นแรงใจให้สักที...
แม้ห่างใจยังคิด...
ขอฝากจิต ณ ที่นี้...
ส่งถ้อยร้อยกวี...
จารึกไว้จนวันตาย...
กวีถ่ายทอดรัก...
ได้ตระหนักซึ้งความหมาย...
ทุกข์สุขดีหรือร้าย....
แต่งเป็นกลอนเพราะเหลือเกิน...
เป็นเพื่อนยามเมื่อเศร้า...
คราที่เหงาคนห่างเหิน...
ลบล้างสิ่งที่เกิน...
ให้สดใสเหมือนอย่างเคย...
จินตะจะบอกเล่า...
เผยเรื่องราวใช่เยาะเย้ย...
ทุกอย่างที่ลงเอย...
เป็นความฝันที่คิดวาง...
ทวงฝันวันเก่าเก่า...
คลายความเหงายามว่างว่าง...
สักวันคงมีทาง...
ไปสู่ฝันวันของเรา....