ยังอยู่ไกลหัวใจ... ยังหวั่นไหวเหมือนทุกครั้ง.... ห้ามใจก็ไม่ฟัง.... ว่าอย่าหวัง...จะใกล้ตา.... เพียงลมเจ้าไกวโบก... ความวิโยคก็ถามหา.... เพียงใบไม้ร่วงหล่นมา.... กลั้นน้ำตา...ไว้ไม่ไหว...... .....ถึงใกล้..ใจก็ห่าง..... ใช่หนทาง...จึงร้างไร้.... เป็นคนนอกหัวใจ..... จึงร้าวไหว...อยู่ไม่ซา.... ...ยิ่งไกล..ยิ่งถูกลบ.... ไม่อยากจบอย่างปวดปร่า.... ไม่อยากอยู่นอกสายตา..... แต่รู้ว่าไม่มีวัน..... ..ถามฟ้าคราที่ร้อย.... คนที่คอย..คนที่ฝัน.... ใยฟ้า..เข่นฆ่ากัน...... ไม่ใช่ฉัน...สำหรับคุณ...
8 มิถุนายน 2546 18:26 น. - comment id 144010
ถามฟ้า..คราที่ร้อย ดวงใจน้อย..คอยห่วงหา ฉันยังอยู่..นอกสายตา ทั้งรู้ว่า...ไม่มีวัน แม้นกาย..อยู่ไกลตา แทนฝันจ๋า..อย่าโศกศัลย์ ดวงใจเรา..อยู่ใกล้กัน ให้แทนฝัน...ทุกวันคืน...ฯ บทกลอนโดนใจดีจังค่ะ..พี่ราชิกา..แวะมาทักทายค่ะ...ชอบมากเลยค่ะ..คำว่า..แทนฝัน..แทนฝัน...ถูกใจจัง..
9 มิถุนายน 2546 18:06 น. - comment id 144222
แม้เธอจะเป็นคนนอกสายตาสำหรับเขา แต่ไม่ใช่สำหรับผู้หญิงไร้เงาแน่แท้ ด้วยตอนนี้ฉันเองจะหาโอกาสมาคอยดูแล ให้เธออยู่ในสายตาอย่างเที่ยงแท้และแน่นอน ***แวะมาทักทายค่ะ***