หยิบปากกามาวาดฝันวันสดใส ใส่ลงไปในกระดาษแผ่นสีขาว แล้วบรรจงลงน้ำหมึกด้วยใจเรา ผสานเข้าด้วยความรักและจริงใจ ลงน้ำหมึกสีดำย้ำความคิด ให้ชีวิตที่เคยช้ำนั้นเลือนหาย ลงสีแดงแสดงความจริงใจ ขีดเส้นไว้..ด้วยหัวใจที่จริงจัง กับบางสิ่งของชีวิตคนเรานั้น มีผกผันเปลี่ยนไปดังความฝัน มีทั้งดีและเลวคละเคล้ากัน จะไปฝันอะไรให้มากหมาย จงปล่อยใจเอาไว้ให้เป็นกลาง เหมือนแผ่นบางของกระดาษสีขาว ๆ ถ้าไม่ลงน้ำหมึกสีใดเข้า เจ้าแผ่นขาวก็สะอาดดูงามตา เหมือนชีวิตคนเราที่เป็นอยู่ ต้องต่อสู้มากมายหลายปัญหา เปรียบเทียบได้เหมือนน้ำหมึกของปากกา ขีดแล้วฆ่า..หาราคานั้นไม่มี
ปลายข้าว 4 มิ.ย. 2546 16:31 น. - ID 34808 
876
4
0
4 มิถุนายน 2546 18:12 น. - comment id 143097
เพราะว่าหมึกสีนี้ที่ทำให้แปดเปื้อน ทำให้ผ้าขาวเลือนเปื้อนแสงสี ทำให้ต้องหมัวหมองต้องฤดี กลายเป็นผ้าหลากสีให้ได้ชม ***แวะมาทักทายค่ะ****
5 มิถุนายน 2546 16:17 น. - comment id 143302
ค่ะ รู้สึกแบบนั้นเช่นกัน การได้เขียนอะไร ๆ ออกมา สื่อความรู้สึก จะทำให้จิตใจสบายขึ้นจริง ๆ มาชื่นชมงานฉันทลักษณ์สวย ๆ ค่ะ
5 มิถุนายน 2546 17:53 น. - comment id 143325
หน้าส่วนตัว
ภาษาที่เขียนออกมาจะสื่อความรู้สึกของเรา
ลายเส้นที่วาดออกมาก็เช่นเดียวกัน
ขอบคุณปากกาและดินสอ. . .ที่ทำให้เราสบายใจขึ้น
กลอนความหมายดีมากค่ะ
=^__________^=
6 มิถุนายน 2546 00:22 น. - comment id 143383
บทกวีที่เขียนออกมาจากจิต ย่อมงดงามเสมอนะครับ เขียนผิดเขียนใหม่ได้ เขียนเส้นทางชีวิตยิ่งต้องระมัดระวังครับ เป็นกำลังใจและชื่นชมแนวคิดครับ
9 มิถุนายน 2546 15:01 น. - comment id 144159
ขอบคุณผู้หญิงไร้เงา..สีน้ำฟ้า แม่มดน้อยและคุณลำน้ำน่านมาก ๆ สำหรับความคิดเห็นที่ส่งมาหากัน และก็ขอเป็นกำลังใจในการแต่งกลอนใหม่ ๆ ออกมาด้วยเช่นกันค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
