ล้มตัวลงนอน ไม่สบายตัวร้อยเพราะพิษไข้ เหนื่อยเหลือเกินทั้งกายและใจ เผลอหลับใหล....ไปตลอดทั้งวัน ฉันได้ยินเสียงเธออยู่ใกล้ ๆ กระซิบว่ารักและห่วงใยไม่เปลี่ยนผัน เธอขับกล่อมเพลงนิทราในค่ำคืนที่เงียบงัน กอดกระชับ...ความผูกพัน...ไม่ห่างไป ฉันดีใจที่มีเธออยู่ แต่เพียงชั่วครู่ที่ฉันตื่นฟื้นเธอก็หาย ฉันเอื้อมมือคว้า...จึงรู้สึกตัวว่าหลับฝันไป เธอกลายเป็นใครที่อยู่ไกลกว่าดวงดาว ฉันเก็บความรักที่ร่วงหล่นวางบนใจ นอนซมเพราะพิษไข้ในคืนที่เหน็บหนาว ฟังเสียงนาฬิกาเคลื่อนผ่านราตรีที่นานยาว ฝืนยิ้มกับหัวใจดวงร้าว....บอกกับตัวเองเบา ๆ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว
2 มิถุนายน 2546 11:59 น. - comment id 142550
พิษรักหนักกว่าพิษไข้ คงต้องใช้หมอรู้ใจคอยรักษา พี่พุดได้แต่ส่งกำลังใจมา ให้รู้ว่ามากใครใครห่วงใยเธอ..นะคนดี
2 มิถุนายน 2546 17:41 น. - comment id 142612
หากเธอนั้นไม่สบายเพราะพิษไข้ จะดูแลอยู่ใกล้ ๆ ไม่หน่ายหนี แต่ถ้าเธอนอนซมเพราะรักขมที่มี ฉันคนนี้คงได้แต่แค่ส่งกำลังใจไปให้เธอ ***แวะมาทักทายค่ะ***
2 มิถุนายน 2546 21:27 น. - comment id 142659
อธิษฐาน..ผ่านบทกวี ขอให้เธอคนดีจงหายป่วย วอนสายลมท้องฟ้าช่วยเธอด้วย ให้เธอหายป่วยในเร็ววัน ขอพระจันทร์ช่วยดูแลเธอ แม้ไม่ได้เจอจงอย่าไหวหวั่น คืนนี้จะไปเข้าฝัน คอยกล่อมให้เจ้าหลับฝันดี ที่ผ่านมาเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ก็ดูแลอยู่ใกล้-ใกล้ไม่หน่ายหนี เมื่อเธอป่วย..ได้แต่อธิษฐาน..ผ่านบทกวี ให้เธอหายป่วยสักทีและมีแรงใจ ขอจงได้รับรู้ ว่ายังอยู่ไม่ได้ไปไหน ยังรัก..และยังแคร์หมดหัวใจ ขอเธออย่าได้เก็บไปน้อยใจเลย อยากอยู่คนเดียวเงียบ-เงียบบ้าง เวลาอ้างว้างอยากอยู่นิ่งเฉย อยากบอกเธอให้เข้าใจว่าไม่ได้ละเลย ความรู้สึกอย่างเคยยังมีเหมือนเดิม
2 มิถุนายน 2546 21:29 น. - comment id 142660
คิดถึงผ่านท้องฟ้า คิดถึงผ่านดวงดารา คิดถึงผ่านสายลมหนาว คิดถึงผ่าน...ความฝันของใจ
2 มิถุนายน 2546 22:38 น. - comment id 142681
... .......หอบเอากำลังใจมาฝากนะค่ะ.... ขอให้จิตใจแข้มแข็งเร็วๆๆค่ะ........... ..................
3 มิถุนายน 2546 14:04 น. - comment id 142786
Nice poem. I like it so much. It reminds me of my situation when I was sick some times ago. I will try to write a poem when I was sick too. I hope that you do not mind for me having your poem as my inspiration?
16 มิถุนายน 2546 21:28 น. - comment id 144699
วันที่เธอป่วย มีฉันช่วยอธิษฐาน วอนสายลม..ท้องฟ้า..ในจักรวาล ช่วยเพิ่มพลังให้เธอหายดี วันที่เธอหายดี ก็ยังมีฉันที่คิดถึง อาจจะเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง ของความคิดถึงที่มากมาย..ก็ดีใจ วันที่เธอสนุกสนาน ลืมวันวานที่ขื่นขม มีคนหนึ่งที่มีใจชื่นชม ไม่อยากให้เธอระทมต่อไป วันที่เธอต้องเศร้า รู้สึกเหงาเหว่ว้า รู้สึกไม่มีใครอยู่ข้างกายา วันนั้นให้เธอคิดถึงฉันก็เพียงพอ วันที่เธอร้องให้ ยังมีใจดวงหนึ่งที่ปวดร้าว เพียงเพราะหัวใจหนึ่งที่อับเฉา ทำให้หัวใจของเรา...สื่อถึงกัน วันนี้ที่เธอหายป่วย ขอเธอช่วยเติมเต็มสิ่งที่ฝัน ต่อสายใยในความผูกพันธ์ เพิ่มและสร้างสรรค์วันใหม่ให้สดใสเอย
22 สิงหาคม 2546 13:10 น. - comment id 144938
เธอเข้ามาในวันที่อ่อนไหว วันที่ใจหม่นหมองและสิ้นหวัง วันที่ใจหมดเรี่ยวแรงสิ้นพลัง ในวังวนของความเหงาช่างเศร้าใจ ทุก ๆ ถ้อยคำที่มีให้กัน ต่อเติมฝันปลายทางที่หล่นหาย ก็เพิ่งรู้ว่าชีวิตที่พบแต่ความเดียวดาย กลับมีความหมายมากขึ้นกว่าเดิม รู้บ้างไหม....ว่าสิ่งที่เธอได้ทำ เปลี่ยนใจที่บอบช้ำดวงนี้ให้จางหาย ความรู้สึกดีดีเริ่มแทรกซึมกลางใจอย่างไม่เสื่อมคลาย เธอทำให้ช่วงเวลานี้ช่างมีความหมายเหลือเกิน ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ ทำไมรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงอยู่เสมอ อยากเข้าไปทดแทนสิ่งที่ขาดหายให้กับเธอ อยากเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอนั้นสุขใจ ในวันที่เธอเงียบหายไป เหมือนทุกอย่างข้างกายหยุดการเคลื่อนไหว ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองคอยเรียกหาใคร... ใครบางคน...คนนั้นก็คือเธอ วันนี้เพิ่งเข้าใจ ว่าเธอมีค่าต่อความรู้สึกมากแค่ไหน แม้ความจริงเราต่างอยู่กันแสนไกล แต่รับรู้เอาไว้ว่าใจเราผูกพัน
24 พฤศจิกายน 2547 18:24 น. - comment id 145823
รับรู้เอาไว้ว่าเราผูกพันธ์นะ เปิ้ล
10 มกราคม 2548 14:29 น. - comment id 145877
รับรู้เสมอเลย ความผูกพันนั้นนะ เสมอและตลอดไป คิดถึงนะ...รู้ไหม ^_____^