คนรอคอยที่เปลี่ยนไป..กลับคนกลับมาใหม่ที่ต้องการเหมือนเดิม

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

อนุญาตไหม ให้ฉันเป็นคนรอ.. 
รอให้หัวใจเธอเกิดคำถาม 1 ข้อ มีใครรักเธอจริงบ้างไหม 
รอให้เธอคิดทบทวน นึกถึงคนที่เธอเคยมองว่าก่อกวนหัวใจ 
รอให้เธอมองหาคนที่สัญญากับเธอไว้ ว่าจะรอ... 
อนุญาตไหม...ให้หัวใจเธอตามหา 
คนที่เธอรับรู้แล้วว่า คือคำตอบในทุกข้อ 
คนที่รักจริง คนที่เธอเคยทำร้ายจนเกินพอ 
คนที่เคยร้องไห้คุกเข่าอ้อนวอนขอ ให้เธอไม่จากไป 
ในวันนั้น..เธอพูดแค่ว่าอย่าตามหาเธออีกเลย 
คำตอบที่ฉันรอฟังคำเฉลย...มันจบไปแล้วเข้าใจบ้างไหม 
วันนั้นฉันไม่รู้...ไม่เคยจะเข้าใจ 
ว่าเหตุผลใด ที่เธอต้องจากไป แล้วเพราะอะไรฉันจะต้องรอ 
วันนี้ฉันเพิ่งเข้าใจ 
ว่ารอเพื่อให้เธอกลับมาใหม่ กลับมาเอ่ยขอ 
หัวใจที่เธอเคยเป็นเจ้าของ หัวใจที่เธอเพิ่งนึกได้ว่าเฝ้ารอ 
ฉันเพิ่งเข้าใจนะว่าสิ่งเหล่านั้นมันนานเพียงพอ ให้ฉันทำใจ 
การกลับมาของใครคนหนึ่ง 
คนที่เคยทำให้ลมหายใจกว่าครึ่ง หม่นไหม้ 
กลับมาเริ่มต้นความรู้สึก กับคำสัญญาว่าจะรอตลอดไป 
กลับมาก็ดีแล้วรู้ไหม มาเพื่อรับรู้ว่าฉันคนนั้นได้ตายจากไปแล้วเนิ่นนาน... 
อนุญาตไหม ให้หัวใจรอคอยฉันคนนี้ 
เพื่อว่าบางที ความรักที่หยุดเต้นไปนานดวงนี้จะถูกรื้อฟื้นมาขับขาน 
คนที่เคยรักเธอจริงแท้ คนที่เธอตอบแทนเพียงแค่ละทิ้งไปแสนนาน 
ฉันเองก็อนุญาตให้เธอเสียใจกับวันวาน เสียใจที่เดินผ่าน คนแสนดี 
อนุญาตไหม ให้ฉันไว้อาลัยสักนิด 
ไว้อาลัยคนที่เธอหมดสิทธิ์ จะกลับมาทวงถามที่นี่ 
การจากไปของเธอวันนั้น คือการหายไปของเวลานาที 
คือการเกิดใหม่ของคนที่ยืนตรงนี้ คนที่ไม่ได้รอเธอ.... 
............ภาคตอบ..........
รู้...ว่าฉันกลับมาช้าไป 
แต่ไม่รู้สึกโกรธใครที่มันเป็นแบบนี้ 
แค่นึกเสียดายที่ฉันเคยละทิ้งโอกาสดี..ดี 
ในการรับการรอคอยของคนดีดี..ที่มีฉันเต็มหัวใจ 
จะกลับไปมือเปล่าเหมือนที่วันนี้มามือเปล่า 
เพราะมันสมควรแล้วกับเรื่องราวที่ฉันทำเอาไว้ 
ความรักสามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง--ฉันเข้าใจ 
เปลี่ยนเธอเป็นคนที่ไม่รักใคร... 
และเปลี่ยนฉันเป็นคนใหม่ที่รู้ค่าเธอ 
แม้มันสายไปกับการเริ่มต้นบางอย่าง 
แต่ให้รู้ว่าทุกนาทีที่เวลาเดินทางก็มีอีกหลายอย่างเริ่มใหม่เสมอ 
ไม่มีคำว่าสายไป..สำหรับหัวใจที่พร้อมจะรอ..จะรักเธอ 
กับคำตอบที่จะให้เธอ...คือฉันพร้อมจะรอเสมอ 
รอวันหนึ่งที่เธอจะเป็นคนเดิม				
comments powered by Disqus
  • ยัยใสเองย่ะ

    30 พฤษภาคม 2546 14:21 น. - comment id 141818

    ฮันแน่ เราก็ว่าบทแรกคุ้นๆ ที่แท้ก็ภาคส่ง นี่เอง
  • เมจิคเชี่ยน

    30 พฤษภาคม 2546 15:16 น. - comment id 141859

    แหะๆ อ่านกลอนซะตาลายเลย
    
    ช่างคิด ช่างเขียนเจงๆครับ อิอ
    
    **แวะมาทักทายครับผม***
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    30 พฤษภาคม 2546 15:36 น. - comment id 141870

    รอแล้วสมหวัง ก็น่ารอ
    เหมือนเราตอนนี้รอแล้ว
    เธอก็กลับมา  อิอิ
    จะเรียกว่าสมหวังรึเปล่านี่
  • ผู้หญิงไร้เงา

    30 พฤษภาคม 2546 16:25 น. - comment id 141884

    กลอนบทนี้  ชอบมากค่ะ  โดนใจ  ขออนุญาตเก็บไว้ในกลอนที่ชอบนะค่ะ
  • ยัยชิมาตามยัยใส หุหุ

    30 พฤษภาคม 2546 23:45 น. - comment id 141992

    จำได้จิ่
  • ..สีน้ำฟ้า..

    31 พฤษภาคม 2546 11:05 น. - comment id 142064

    จำได้จ้ะ.. จำได้เสมอ.. ก็ถนนสายนี้เรามีกันอยู่แค่นี้นี่นา..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน