ปลาดาว

ม้าก้านกล้วย

ทะเลเวิ้ง วันนี้ ยังสีเขียว
รายหาดเรียว เสี้ยวแหว่ง เป็นแอ่งอ่าว
น้ำลด ระดับไป แนวไกลยาว
มีปลาดาว ติดฝั่ง ตั้งมากมาย
ยังดิ้นรน ค้นหา ทางพารอด
ยามน้ำขึ้น ขังตลอด เตลิดว่าย
ไม่รู้ว่า จะพา กันมาตาย
อยู่บนทราย ชายหาด ที่ขาดน้ำ
พวกเด็กเด็ก ตั้งใจ ไปไล่จับ
บ้างก็นับ บ้างเอาไม้ พลิกหงายคว่ำ
เก็บเอาไป หอบถือ เต็มมือกำ
บ้างจะนำ จัดจับ ประดับประดา
เด็กผู้หญิง คนที่ ไม่มีเพื่อน
ค่อยค่อยเก็บ ค่อยค่อยเคลื่อน เหมือนดังว่า
ห่วงใย ปลาดาว เต็มประดา
เก็บปลาดาวปล่อย ทะเลคืน
ฉงนใจ เลยไป ไต่ถามว่า
เสียเวลา ไม่ได้อะไร ไม่ต้องฝืน
ปลาดาว มากมาย ตายดาดดื่น
จะกล้ำกลืน ช่วยไว้ ทำไมกัน
เด็กกลับ ตอบมา ว่าพี่ผิด
แค่ชีวิต ต่อชีวิต ใยปิดกั้น
ปลาดาว ตัวน้อยน้อย พวกนี้นั้น
ชีวิตมัน ก็หนึ่ง เช่นมนุษย์
พี่อาจเห็น ว่าทำไป ช่างไร้ค่า
แต่กับปลา ดาวนี้ มีค่าที่สุด
รอดชีวิต กลับไปก็ เพราะ เร่งรุด
เหมือนได้ผุด เกิดใหม่ ได้คืนทะเล
ได้ฟัง ยังสะอึก นึกไม่ถึง
หนูน้อยซึ่ง ดูคล้ายคล้าย ใจว้าเหว่
เหมือนดลใจ ยกมือไหว้ ไม่ลังเล 
เกินคะเน ใจเด็ก ไม่เล็กเลย
        -(ม้าก้านกล้วย)-