จดหมาย ลาครู

ม้าก้านกล้วย

ยินเด็กเด็กบ้านท่า กุดปลาขาว
มันมาเล่าขานกัน เมื่อวันก่อน
ว่าเด็กชาย ชาวนา หน้าวัดดอน
จะแรมรอน ตามพ่อ ไปขอทาน
ก็ปีก่อน ฝนแล้ง จนแห้งผาก
ผืนนาตาก แดดแรง แข็งจนกร้าน
นาที่ทำ ไม่ได้กิน เป็นดินดาน
ข้าวที่หว่าน แห้งตาย ให้ควายเล็ม
พอปีนี้ ฝนหนัก ทะลักล้น
เหมือนแกล้งก่น ชะตา เมฆหนาเข้ม
พากันหอบ พัดมา ฝนฟ้าเต็ม
เหงื่อขมเค็ม หยาดลงไป ไม่ได้คืน
เงินของพ่อ ร่อยหรอ ไม่มีเหลือ
แม้จะเผื่อ กินมั่ง ก็ยังฝืน
ซ้ำแม่ป่วย ตรอมตรม ล้มทั้งยืน
เงินจะคืน ธกส. ก็ไม่มี
เขาจะยึด นาเรา เอาไปแล้ว
เสียงพ่อแผ่ว ขายควาย ไปใช้หนี้
เหลือเศษเงิน ขอดเอา ก็เท่านี้
เหลือทางมี สุดท้าย เข้าในเมือง
นั่งแบมือ ถือกะลา มาขอเงิน
ออกย่ำเดิน หวังเพียงถึง สลึงเฟื้อง
ขอเศษใจ คนกรุง คนรุ่งเรือง 
พอฐานะ กระเตื้อง ก็คืนนา 
เด็กน้อย ใจหาย อยากไปเรียน
ไปขีดเขียน เพียรถือ หนังสือหนังหา
เก็บสมุด ดินสอ รอวันกลับมา
จะท่องบ่น ตำรา หาความรู้
แต่วันนี้ ข่มใจ ไม่สะอื้น
แกล้งทำท่า หน้าชื่น ยืนหยัดสู้
เพราะตกยาก ลำเค็ญ ก็เห็นอยู่
มาลาครู ตามพ่อ ไปขอทาน
         -(ม้าก้านกล้วย)-