เห็นฝูงเหยี่ยวเลี้ยวลัดตัดท้องฟ้า ดำมืดมาท้าแดดแผดร้อนเผา หลายสิบร้อยคล้อยบินผินผ่านเรา เหนือขุนเขาเข้าเมฆาน่าชมจริง จึงยกกล้องส่องดูหมู่เหยี่ยวนั่น บินพัวพันหลั่นเรียงเฉียงสวยยิ่ง อัศจรรย์นกวิหคแท้แน่เสียจริง มิเฉยนิ่งอิงอาศัยใช้สายลม ช่วยให้ร่อนผ่อนบินผินไปได้ ฟ้ากว้างใหญ่ไกลห่างขวางฤๅข่ม มิอาจกั้นคั่นกลางทางระดม ต่างต้านลมข่มบินผินโผไป จนเย็นย่ำค่ำแล้วแจวจรจาก บินจำพรากจากเมฆาลาฟ้าใส ร่อนลงลับจับไม้ในพงไพร หลับนอนไปในราตรีที่เงียบงัน
นกตะวัน 25 พ.ค. 2546 19:32 น. - ID 34416 
2373
3
0
25 พฤษภาคม 2546 22:53 น. - comment id 140472
ที่ ที่แจมอยู่ มีนกเหยี่ยวให้เห็นทุกบ่อยแน่ะค่ะ.. อ่านแล้ว ได้เปรียบ มิต้องจินตนาการก็ได้เห็น อิอิ
25 พฤษภาคม 2546 22:57 น. - comment id 140473
เอ๊ะ.. แจมน่าจะมีบทตอบให้นะ... เดี๋ยว ๆ รื้อสมุดก่อนค่ะ ... เสียงฟ้าครืนฝนพรำ...........ลำนำป่า ดอกไม้ยิ้มใบหญ้าแย้ม.......แกมสรวล มวลพฤกษาฟุ้งภพ...........หอมอบอวล กลิ่นรัญจวนเร้าใจ.............ไปดลเดียง เป็นนกน้อยบินผ่าน.............เจอม่านฝน เงียบเสียจนหัวใจ................ได้ยินเสียง เหมือนน้ำคำพร่ำบ่น............กล่นสำเนียง แอบเอนเอียงใช่แน่แล้ว........แว่วเสียงใคร เป็นแค่เพียงนกน้อย...........ตัวจ้อยจิ๊ด จะมีสิทธิ์ปลอบเขา................หายเหงาไหม ส่งสำเนียงเสียงร้อง..............ก้องพงไพร ป่ากว้างใหญ่ยินไหมเจ้า.......เราปลอบโยน
26 พฤษภาคม 2546 01:10 น. - comment id 140521
วันก่อนกับริมหมอนแอบซ่อนแววซึ้ง เมื่อมองเห็นนกน้อยๆมาร้องก้องไกวเปลกิ่งก้านดอกแก้ว..
26 พฤษภาคม 2546 07:13 น. - comment id 140547
เป็นภาพสวยงาม นกเหยี่ยวมากมายงามแท้ มาเยี่ยมชมก็ได้ยลกลอนงามเชียว
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
