***ตะวันใกล้ ลาลับ กับผืนน้ำ อันลึกล้ำ ดำดิ่ง ไปถึงไหน ความมืด คืบคลานมา อีกไม่ไกล เหยี่ยวบินไป อย่างโดดเดี่ยว เปลี่ยววิญญา ...แสนเหน็ดเหนื่อย อ่อนล้า และใจเหงา แทรกความเศร้า อ้างว้าง กลางเวหา แต่ยังมุ่ง มั่นไป ในนภา สู้ชะตา ด้วยปีกแห่ง กำลังใจ ...ความเหงา ทำให้เรา รู้คุณค่า ถึงเวลา แห่งความสุข วันฟ้าใส ความลำบาก เพิ่มคุณค่า คราสบาย ความเศร้าใจ เพิ่มคุณค่า คราสมจินต์ ...เหยี่ยวยังคง เหิรไป ด้วยใจสู้ ก็เพราะรู้ หากไม่ท้อ สมถวิล มุ่งมั่น เดิมพัน ด้วยชีวิน ตราบผืนดิน กลบหน้า อย่างท้าทาย....ฯ
21 พฤษภาคม 2546 11:26 น. - comment id 139771
พี่โอมคนงามของนิ มีแจม เจ้าบินไกลไกลสู่มหานที ด้วยรู้ดีมีหวังกำลังใจใส แม้ลำบากตรากตร่ำยังอำไพ เหยี่ยวหัวใจแกร่งแรงแสงอุทัย บินสง่าเป็นแบบอย่างทางเสริมสร้าง ฟ้ายามสางดุจรวีเหินหาว ผู้ยลยินปลุกใจลุกแวววาว สุดพริ้มพราวรสธรรมนำฤดี คิดถึงนะ
21 พฤษภาคม 2546 13:02 น. - comment id 139780
แม้นคราใด ใจอ่อนล้า และเงียบเหงา ความโศกเศร้า เพิ่มคุณค่า มหาศาล ความลำบาก เพิ่มคุณค่า แห่งการงาน ทุกวันวาร พบปัญหา นั้นมากมาย หากเหนื่อยนัก พักกายใจ ณ.ที่นี่ ที่ซึ่งมี กำลังใจ ให้หลากหลาย เพิ่มพลัง แห่งชีวิต ดับวุ่นวาย เหยี่ยวท้าทาย เหิรฟ้าพลัน มิหวั่นกลัว....ฯ พี่โอม...หากเหนื่อยมาก...พักก่อนนะคะ...แล้วค่อยสู้ต่อไป...ราชิกา...ขอเป็น..พลังใจ...และ..เป็นกำลังใจ..ให้พี่โอม..ต่อสู้กับอุปสรรคทุกอย่างที่ขวางหน้าตลอดไปค่ะ...คิดถึงนะคะ....
21 พฤษภาคม 2546 15:16 น. - comment id 139801
ในเวิ้งฟ้านภาที่ท้าทาย ลมพัดพรายฝนหลั่งคลั่งลมหวน จันทร์ระยิบดาวระดับจับดวงเดือน คอยย้ำเตือนชะตาให้กล้าแกร่ง ขอกางปีกบินท้ามรสุม ทุกข์ทารุณขวางหนามเส้นทางไหน สองมือสองปีกกล้าจักฝ่าไป เก็บธงชัยไม่ให้ล้มกับลมแรง มีคำกล่าวว่า อุปสรรคมากมายขนาดไหนขอเพียงให้กำลังใจอยู่ ในที่สุดเราก็จะผ่านมันไปได้เสมอ ครับ บทกวีเป็นกำลังใจได้ดีในยาม พลังใจมอดแบบนี้ ซมด้วยพิษไข้ มาสองวันแล้วครับ
21 พฤษภาคม 2546 16:37 น. - comment id 139829
.......เหนื่อยค่ะพี่โอม วันนี้หมดแรง ขอนั่งพัก สักหน่อยนะค่ะ........
21 พฤษภาคม 2546 20:24 น. - comment id 139855
เหนื่อยเหมือนกันค่ะพี่โอม อ้อม วันนี้อะไรก็ท้อไปหมด (((((((นั่งลงใกล้ๆกะอ้อม)))))))
21 พฤษภาคม 2546 22:28 น. - comment id 139901
^J^ .................... +++น้ำ...คิดถึงเช่นกัน...เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า เศร้าเหงา.....เป็นเรื่องธรรมดา....... มันผ่านมา แล้วมันก็ต้องผ่านไป.... ไม่มีอะไรดำรงอยู่อย่างถาวร นิ......ฯ +++ราชิกา...พี่บินไปได้ตลอดเวลา...ด้วยหัวใจที่ มีความหวัง และเข้าใจ พี่อยากให้ทุกคน เข้าใจสิ่งเหล่านี้.....ฯ +++ลำน้ำน่าน...ขอบคุณครับ ขอให้หายเร็ว ๆ นะครับ ขอถ่ายทอดปราณผ่านอักษร......ฯ +++ใจปลายทาง...นั่งพักเฉย ๆ ไม่ได้ ต้องคิดใคร่ครวญ ให้ดี ๆ จะได้หายเหนื่อยเร็ว ๆ +++ซินดี้...หายดีแล้วใช่มั๊ย ท้ออะไร...? บอกพี่มาได้นะ พี่ยินดีช่วยจ๊ะ.....ฯ
21 พฤษภาคม 2546 22:51 น. - comment id 139905
จะมีมั้ย..ใครสักคน.. ให้ฉันค้น..เสาะหา.. ก้อแค่..วันที่อ่อนล้า.. ยื่นมือมา..เอื้ออารี.. ..โลกกว้าง..แสนไกล. ยิ่งใหญ่.. แห่งหน้าที่.. ภาระ..หลากหลาย..ที่มี.. ขอวันนี้..กำลังใจ ให้..อีกครั้ง.. พี่โอม... อย่าท้อ.. เรนรอ..รอยยิ้ม.. แม้ตะวัน..ตกดิน.. ไม่เคยสิ้น.. วันฟ้าใส.. ...เรน..มาให้..กำลังใจ..พี่โอม..นะคะ.. . ยิ้ม..หน่อยดิ..
21 พฤษภาคม 2546 23:02 น. - comment id 139906
โห้ยย..ชื่อเรน..ปายไหนแย้ว..ว.. .ไปตามชื่อ..ก่อนนะคะ.. ..ยิ้มดิค่ะ. (เรนโพส..พร้อมพี่โอม.. เฮ้อ! แพ้ปายตามระเบียบ.. อิอิอิ..).
22 พฤษภาคม 2546 13:09 น. - comment id 139972
งดงามค่ะ
27 พฤษภาคม 2546 17:03 น. - comment id 140965
^J^ .................. +++เรนจัง...ขอบคุณจ๊ะ... ^____^ น่ารักมาก.... โห้ยย...ไม่ลงชื่อพี่ก็รู้ว่าเป็นเรนจัง..ยิ้มทุ๊กกทีแหละ +++ละอองน้ำ...ขอบคุณครับ...ขออภัยที่ตอบช้า..หวังว่าคงให้อภัย