ฉันเคยถูกผู้คนก่นกล่าวหา มองสมเพชเวทนาดวงตาบอด มีรักร้ายกร่อนใจคล้ายดังมอด เข้าเล็ดรอดทำลายใจแหลกลาญ ทุกถ้อยคำพร่ำพรอดอ้อนออดเอื้อ คือยาพิษแฝงเจือน้ำผึ้งหวาน จึงหลงดื่มลืมตนท้นดวงมาน ถูกเผาผลาญใจเปลี้ยสูญเสียคน ด้วยหลงคำพร่ำเพ้อเสมอรัก แน่ตระหนักว่าจริงใจในทุกหน เชื่อสนิทไม่ติดใจในเล่ห์กล สุดท้ายตนต้องซมซานรักผลาญใจ ฉันคนโง่ไม่ใช่เต็มใจโง่ ไม่ตอบโต้ถึงเธอทำกรรมผลักไส โง่เพราะรักรักเธอตลอดไป ใครจะว่าช่างใครใจรักเธอ