..นิราศนีลรัตนชาติคูหา…ตอนที่ ๔..( นิราศถ้ำมรกต )…..

อัลมิตรา


๓๑. 
.....หนึ่งสองสามสี่ห้า.....................หกเจ็ด 
แขนแกว่งขากวัดเข็ด.....................ขยาดท้อ 
ดำผุดว่ายโผล่เคล็ด.......................ขัดยอก 
เกาะแก่งปานหลอกล้อ....................เคลื่อนย้ายไกลเกิน ฯ 
๓๒. 
.....ถึงโขดหินดั่งพ้น.......................ความตาย 
หลากรูปลักษณ์เรียงราย..................ใหญ่น้อย 
นั่งพักชักตาลาย............................เมาคลื่น 
นอนแผ่จนบ่ายคล้อย.....................ค่ำแล้วแสงสลัว ฯ 
๓๓. 
.....เคยนอนหนุนตักน้อง................เนืองนิจ  แม่เอย 
หอมกลิ่นนวลจับจิต.......................เคลิบเคลิ้ม 
เพลงขับกาพย์กล่อมนิท-.................ราร่าย  ใดนา 
หวานแว่วยังหยาดเยิ้ม....................ไป่ร้างกังวาน ฯ 
๓๔. 
.....เสียงคลื่นเยือนฝั่งก้อง...............อื้ออึง 
ลมพัดกิ่งพร้าวถึง..........................โยกย้าย 
เทียบจิตพี่คำนึง............................ก้ำกึ่ง  นาแม่ 
เสียงเพรียกใจภักดิ์คล้าย.................ร่ำร้องครวญหา ฯ 
๓๕. 
.....เดือนดาวพราวพร่างฟ้า..............คืนเพ็ญ 
แมงป่องสิงโตเห็น..........................สุกแท้ 
ดาวไถลูกไก่เป็น............................ปรากฏ 
คราวก่อนเคยเคียงชะแง้..................เพ่งจ้องปองเชย ฯ 
๓๖. 
.....ดาวตกโอ้อกสะท้าน...................ทันใด 
ฤๅรักจากแปรไป............................อื่นบ้าง 
ดาวเคลื่อนเลื่อนหล่นใน.................คืนหนึ่ง  นาแม่ 
ขออย่ามาแอบอ้าง..........................จิตน้องดั่งดาว ฯ 
๓๗. 
.....คงมั่นรักภักดิ์พร้อม-..................เพรียงรตี  แม่เอย 
สุกสว่างดั่งศศี................................ส่องหล้า 
คืนหม่นพร่ารัศมี............................หลบเมฆ 
จักเรื่อเรืองรุ่งฟ้า.............................หากพ้นมลทิน ฯ 
๓๘. 
.....โอหนอป่านฉะนี้แม่....................ดรุณี 
หากเพ่งมองจันทร์ศรี.......................เพริศแพร้ว 
คำนึงซึ่งคราวที่...............................ชวนแม่ -  ชมเฮย 
มุ่งมาดสรรพสิ่งแล้ว.........................เอ่ยย้ำคำขอ  ต่อจันทร์ ฯ 
๓๙. 
.....กระเวนไพรไก่ซ้อง......................ขรมเสียง 
นกแสกนกฮูกเยี่ยง............................ขู่ย้ำ 
สยายปีกหลีกหลบเลี่ยง......................ปองภักษ์  ฤๅหนอ 
ขออย่ามาลอบล้ำ...............................ข่มให้ใจหวาม ฯ 
๔๐. 
.....เพียงจิตครวญคร่ำนี้......................เกินพอ 
ไยจึ่งมาบั่นทอ*.................................ทุษฐ*ซ้ำ 
ขวัญหนีอกดีฝ่อ.................................ฝืนจิต 
โงกง่วงริมฝั่งน้ำ.................................หลับคล้อยอสัญญี ฯ				
comments powered by Disqus
  • พุด

    9 พฤษภาคม 2546 00:54 น. - comment id 136708

    ส่งงานประกวดได้แล้วนะคะมากมายที่งดงาม
  • อัลมิตรา

    9 พฤษภาคม 2546 00:59 น. - comment id 136711

    ฮ้า .. มั่วแบบนี้นะคะ คุณพุดพัดชา .. เขียนเอง ยังขำตัวเองเลย
  • ใบบอนแก้ว

    9 พฤษภาคม 2546 01:08 น. - comment id 136716

    .....สวยงามตามท่านสร้าง......ธรรมชาติ
    มองคลื่นระลอกสาด..............ซ่าน้อม
    ประดังหนึ่งประกาศ..............กันแผ่
    งามหนึ่งในเลย้อม................อยู่ให้คนชม....
    
    ....................ราตรีสวัสดิ์ครับ.....................
    
  • ลูกเป็ดขี้เหร่

    9 พฤษภาคม 2546 21:53 น. - comment id 136914

    อยากแต่งเป็นอ่า
    
     อยากแต่งเป็น ๆๆๆๆ
    แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
  • รหัสสมาชิก : ไม่ได้ล็อคอิน -ทะเลรัก

    9 พฤษภาคม 2546 23:50 น. - comment id 136950

    แล่นเรือล่องไป......แดนไกล
    เผลอหลับไปอีกที......อวกาศ
    งงงวงเง็งเงอะงันนี่.....พฤหัส โผล่ให้
    แล่นทะเลคลื่นสาด......ลอยไกล จักรวาล
    
    อิ อิ แปลม่ายออก
  • อัลมิตรา

    11 พฤษภาคม 2546 16:30 น. - comment id 137378

    ขอบคุณค่ะ คุณใบบอนแก้ว คุณทะเลรัก
    
    ลูกเป็ดขี้เหร่ .กิ๊วๆๆๆๆ ร้องไห้ทำไมจ๊ะ ..
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    13 พฤษภาคม 2546 16:31 น. - comment id 137959

    ยังลำบากอีกกี่ตอนนี่

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน