เขาคงไม่รู้ไม่ใส่ใจ ว่ามีใครตรงนี้คอยห่วงหา คอยเป็นห่วงเป็นใยทุกทุกครา ยามที่เขาอ่อนล้าไร้กำลัง เขามีทั้งคนรักคนชื่นชม เขาคงไม่หลงลมคนข้างหลัง รู้ทั้งรู้ว่ารักแล้วใจต้องพัง แต่ก็ยังตามติดคิดรำพึง จะหยุดจิดอย่างไรไม่ให้เพ้อ พอไม่เจอเมื่อไรก็คิดถึง วันทั้งวันเอาแต่เฝ้าคนึง เพียงเรื่องหนึ่งแค่เขาทุกเวลา ไม่ต้องการอะไรเขาสักนิด แค่ดวงจิตคิดถึงเรายามเหว่หว้า แล้วหลับฝันถึงกันบ้างบางครา พบแต่หน้าของเราเพียงผู้เดียว
6 พฤษภาคม 2546 14:50 น. - comment id 135813
ถ้าเขาไม่หลงลมคนข้างหลัง ถ้าอย่างนั้นจงฟังฉันหน่อยได้ไหม เดินไปข้างหน้าให้เขาเห็นหน่อยเป็นไร เผื่อเขาจะใส่ใจแล้วเก็บเธอไว้ในความทรงจำ ***แวะมาทักทายค่ะ***
7 พฤษภาคม 2546 10:23 น. - comment id 136022
แต่งได้ดีเลยล่ะค่ะ คุณนามข้าว ^-^