ฉันยืนอยู่ตรงหน้า กลับชัดเจนว่าสายตาเธอมองเขา เรื่องแบบนี้ไม่ยากหรอกที่จะคาดเดา คำอธิบายระหว่างเรา คือจบกัน จำเป็นต้องปล่อยวาง คนที่เธออยากเคียงข้าง..ไม่ใช่ฉัน อย่าแปลกใจ หากการจากไปยังเงียบงัน เพียงแค่ไม่อยากฟังคำยืนยัน ...ว่าเธอไม่รักฉัน แล้วจริงๆ
แพรวา 13 ก.ย. 2544 23:45 น. - ID 3351 
956
0
0
14 กันยายน 2544 01:40 น. - comment id 11572
เยี่ยมมากโดนใจจริง ๆ เลย
14 กันยายน 2544 02:22 น. - comment id 11590
เอาเป็นว่าคุณแพรวานี่ ดูท่าคงอ่านกลอนของไยไหมมาเยอะมากไป แต่ไมได้หมายถึงเขียนไม่ได้ แต่คุณเองก็ถนัดเฉพาะเรื่องขี้แพ้เขียนอะไรขี้แพ้ และฟูมฟายอยู่แค่ความอกหัก(คุณจะย้อนผมก็ได้น่ะ)
14 กันยายน 2544 04:11 น. - comment id 11607
ไม่ย้อนหรอกค่ะ ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริง แต่ว่า แพ้ ก็ไม่ได้อ่อนแอนี่คะ แล้วคิดว่าคนที่เขียนกลอน หรือไม่ว่าจะเขียนอะไรก็ตาม ถ้าความรุ้สึกเป็นยังไง แล้วเขียนไปอย่างนั้น ไม่ตีกรอบให้ความรู้สึก ไม่ตั้งชื่อ ไม่ตั้งคำถาม ก็คิดว่า สวยหมดล่ะค่ะอย่างน้อย ก็ไม่
16 กันยายน 2544 04:38 น. - comment id 11758
น้องเรา..เศร้าอีกแล้ว อย่าท้อซะก่อนล่ะ เก็บอดีตไว้เป็นเครื่องเตือนใจละกัน คนเรามันต้องพลาดกันบ้างสิ..จริงไหม เมล์กลอนมาให้อ่านอีกนะ
16 กันยายน 2544 07:03 น. - comment id 11768
กลอไม่มีกรอบแห่งความคิดครับ เราไม่จำเป็นต้องโดนความรู้สึก แต่เราจะรับรู้และสัมผัสได้ด้วยใจส่วนลึกเท่านั้น
16 กันยายน 2544 14:10 น. - comment id 11814
ผมชอบนะ ทุกตัวอักษรสวยมาก มันไม่สำคัญที่ว่าจะฟูมฟายมากมายไหม หรือไยไหมจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ผมว่าการเขียนกลอนเปล่ามันยากมาก มันไม่มีฉันทลักษณ์ไว้ให้ คนเขียนต้องเขียนวางจังหวะของคำให้ลงตัว ถ้าสะดุด ความสวยงามจะหาย คนเขียนกลอนเปล่าได้ดีมีไม่มากและคุณเป็นหนึ่
16 กันยายน 2544 23:21 น. - comment id 11835
ขอบคุณ สำหรับกำลังใจนะคะ อยากจะบอกว่า ชื่นชม กลอนของตะวันเหมือนกันค่ะ
17 กันยายน 2544 00:50 น. - comment id 11843
เศร้าเหมือนกันเลยนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
