ก้าวไป

ณรังษี

ฟังเพลงลมพรมใบไม้ไล่เสียงหวาน 
บอกตำนานกาลเวลามาให้รู้ 
สิ้นเสียงฝนพร่างพรายปลายฤดู 
ลมเกรียวกรูบอกข่าวให้หนาวทรวง 

ความสดเขียวเรียวใบไม้กลายสีส้ม 
กาลเวลาย้อมบ่มลมพัดร่วง 
ทิ้งร่มเงาให้หม่นเศร้าคราวรักลวง 
เห็นลมควงปลิดใบไม้คล้ายใจเรา 

หนาวเหลือเกินเดินเดียวดายในเส้นทาง 
หัวใจคว้างร้างใยรักจากเรือนเหย้า 
มีเพียงฝันที่เพริศพรายในม่านเงา 
มาเป็นเพื่อนเตือนใจเหงาให้ก้าวไป
				
comments powered by Disqus
  • siri

    30 เมษายน 2546 10:46 น. - comment id 133366

    มาเป็นเพื่อนนะ..อย่าเหงา
  • ณรังษี

    21 พฤษภาคม 2546 23:29 น. - comment id 139911

    ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ 
    ต้องมีก้าวต่อไปแม้อ่อนล้า 
    ตราบเท่าที่ยังมีกาลเวลา 
    ต้องมีค่าในชีวิตก่อนปลิดปลง....
  • ณรังษี

    21 พฤษภาคม 2546 23:41 น. - comment id 139919

    มีใจเพียงดวงเดียวไว้เหนี่ยวจิต 
    ประดุจมิตรรักแท้มิแปรผัน 
    กาลเวลาผ่านไปเนิ่นนานวัน 
    ใจที่เหนี่ยวไว้นั้นเขาเริ่มคลาย. 
    
    สัญญาใจหมดอายุลุเป็นอื่น 
    ความหวานชื่นกลืนรสขมล่มสลาย 
    หยาดน้ำตาจึงร่วงลงพร่างพราย 
    ไม่แพ้สายฝนพรำย้ำแผ่นดิน. 
    
    ใจราญแล้วดุจแก้วร้าวคราวกระทบ 
    มิอาจลบรอยแตกกระแทกหิน 
    เพิ่มรอยช้ำย้ำรอยใจจนชาชิน 
    การรอคอยก็หมดสิ้นจากฤดี.. 
    
    ความอ่อนแอแพ้พ่ายใจในวันนั้น 
    กลับแปรผันให้เข้มแข็งในวันนี้ 
    ให้ยืนได้ตามลำพังบนปฐพี 
    ก้าวต่อไปยังคงมี.แม้เดียวดาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน