ชีวิต

ชีวิต...ที่ขีดเส้น
ชีวิตที่ซ่อนเร้น.. เป็นจุดอับ
ชีวิต...  อาจไร้ค่าแต่คนานับ
ชีวิต..  กีดกั้นรับความอาทร
......จะมีใครสักคนที่ได้รู้   ว่าทุกวันนั้นจมอยู่กับความหลัง
ถึงแม้ว่าเวลาไม่จีรัง....  แต่ถ้ารู้ว่าความหวังยังอยู่ทน
แต่ก้อขึ้นอยู่ว่ามีค่ามั้ย...  อันหัวจิตหัวใจที่ใสซื่อ
ทุก ทุกวันเวลาไม่อาจซื้อ...  ความอดทน. ความหวังที่เฝ้ารอ
  อยากรู้มั้ยว่าใจเป้นอย่างนี้...  ควรแก่ค่าความปราณีที่จะมอบ
อยากรู้มั้ยทำไม...  ใจไม่ตอบ.. เอาความบอบเจ็บช้ำ อันของจริง
ฮะอะฮะ   ชีวิตที่เลวร้าย..ความหลังตัวทำลาย....ชีวิตสิ้น
........อย่าอยู่เลยถ้ามัว...จมกับมัน.....เป็นอาจิณ
สู้ไปตายเอาแต่...  คำว่า  ... ค่าของเรา