ท้องฟ้าเข้มเต็มฟ้าน่าฉงน ความคิดถึงเข้มข้นกว่าเป็นไหน แม้นเดินทางห่างเหินไปแสนไกล ทะเลไหน, ท้องฟ้าใด, ไปจนทัน นอนนับดาวคนละฟากของขอบฟ้า ดวงดาราเป็นแสนสิบวิบวับนั่น เธอก็นับ, ฉันก็นับ, ดาวเดียวกัน หนึ่ง..สอง..ฮ้าว..ฮ้าว..พลัน! ฉันไปนอน นอนนับดาวที่พราวฟ้าได้ห้าร้อย ก็หลับผล็อยหงอยง่วงร่วงบนหมอน ฟังทะเลเห่คลื่นลมภิรมย์พร ค่ำคืนคอนน้ำค้างที่พร่างพรู นอนนับดาวราตรีที่เกาะไหง นับกับใครไม่เผยเอ่ยให้รู้ ดวงเดียวกันหรือเปล่าที่เฝ้าดู ถ้าอยากรู้ไปด้วยกันนั่นแหละชัวร์ ฯ
23 เมษายน 2546 21:58 น. - comment id 130451
น่ารักจัง...
24 เมษายน 2546 07:13 น. - comment id 130621
สวยงาม..ทั้งภาพ... บทกลอน.. ที่อ่อนโยน... ...แอบอิจฉา..ลึกๆ.. ..กับภาพ..สวยๆ.. ที่พี่ณธีร์.. ได้ไป... ...สวยมาก... ..เรน...ชอบ.. ภาพเหมือน..มีชีวิต...
28 เมษายน 2546 10:44 น. - comment id 132329
^*^ ^*^ ^*^.........นับกันยังงายอะคะ......^*^ อีกคน..นับได้แค่สอง อีกคนนับยังไง..ไฉนได้ตั้งห้าร้อย ไล่ตบแมงโม้ก่อง อิอิ ^*^.................^___^...............^*^
29 เมษายน 2546 10:34 น. - comment id 132829
อ้าว... อ้าว... อ้าว... ก็เธอนับหนึ่งสองสามตามด้วยหลับ ฉันก็นับต่อมาจนห้าร้อย นับแค่นั้นฉันก็ล้าจนตาปรอย บอกมาหน่อยโม้ตรงไหนไม่งั้นโดน! ^*^.................^___^...............^*^
22 ตุลาคม 2547 15:39 น. - comment id 145789
.... นับแบบหลับ ๆ ตื่น ๆ ด้วยคน^__^ ...