เกาะเสาไฟ จ้องมองหา ผืนป่าใหญ่ ถิ่นอาศัย ก่อนถูกพราก ให้จากห่าง ก่อนถูกจับ ขังในกรง ซี่ตาราง ตามใบสั่ง ของใคร ที่ในเมือง ครั้นวันดี ตำรวจบุก จตุจักร คน(หรือยักษ์) จึงปล่อย พวกฉันหนี เพื่อจะได้ ไร้หลักฐาน ความคดี ไม่รอรี หนีออกไป ให้ไกลกรง แล้วนี่บ้าน ของพวกฉัน อยู่ไหนเล่า หรือจำเศร้า ทนอาศัย ในเมืองนี้ เมืองสีเทา หาหมู่ไม้ แทบไม่มี แต่ยังดี หากอยู่กรง คงเศร้าใจ สุดวิสัย แล้วหรือ จะกลับป่า อาจถึงครา หาละเมาะไม้ ใช้แทนบ้าน คงทนทุกข์ อยู่ที่นี่ ตราบเท่านาน หากสงสารฉัน อย่าพรากมา...จากป่าอีกเลย
16 เมษายน 2546 14:01 น. - comment id 126859
ถ้าเป็นไปได้..ก็อนุโมทนาด้วยคนนะ อย่าพรากนก..มาจากป่าอีกเลย
17 เมษายน 2546 18:49 น. - comment id 127476
^*^ ^*^ ^*^....เป็นบทกวีทีมีคุณค่ามากค่ะ..^*^ อยากให้คนมีจิตสํานึกที่ดีแบบนี้มากๆ และร่วมแรงร่วมใจกันอนุรักษ์ โลกเราสวยงามและน่าอยู่มากขึ้น นะคะพี่นกนํ้า ^*^....................^____^.................^*^