ขอแค่ขอจูบลาถ้าเห็นใจ! จริงใจ จูบ

ม้าก้านกล้วย

เอื้อมเก็บดาวพราวอ้อมฟ้าสู่อ้อมฝัน
เก็บพระจันทร์เติมดวงใจสวยใสหวาน
เก็บตะวันอันอ่อนอุ่นใจเบิกบาน
เก็บตระการหวานดอกไม้มอบให้เธอ..
เอื้อมทะเลเห่กล่อมหลอมใจภักดิ์
เกลียวคลื่นรักพักใจนี้ที่พ้อเพ้อ
ลมเสน่หาสวาทหวังยังละเมอ
อย่าพัดเก้อเพ้อพรมพร่างอย่าร้างไกล..
ดงมะพร้าวยังโบกไกวไหวลมล้อ
คลื่นยังคลอพ้อรับขวัญวันไหนไหน
กลับมาบ้านนานเกินรอแล้วดวงใจ
รู้บ้างไหมใครคนนี้ภักดีรอ..
ฝากตะวันโพล้เพล้ที่เหว่ว้า
ฝากจันทราดวงเศร้าเฝ้าย้ำขอ
ให้คืนหลังยังเฝ้ารักและเฝ้ารอ
ขอแค่ขอ..จูบลา..ถ้าเห็นใจ!..(ขอแค่ขอ..จูบลา..ก่อนผืนดินกลบหน้าถ้าเห็นใจ!..)

  พุดพัดชา 
จูบนะ แต่มิใช่จูบลา 
อยากบอกว่า แค่จูบฝากหน้าผากไว้
เมื่อเธอลา ใช้ลาร้างเพียงห่างไกล
พบกันใหม่ จะซ้ำรอย คอยนับนาน
จูบนี้ เพื่อระลึก นึกถึงกัน
แทนหมื่นพัน คำจำนรรค์ อันอ่อนหวาน
จุมพิตมือ รอบหัวไหล่ ใช่รุกราน
มอบดวงมาลย์ ทั้งดวงใจ ไว้กับรอย
พรมจูบพร้อมหลับตาฝัน
ไม่ให้เห็นแววตาอันเศร้าสร้อย
ให้จดจำรอยนี้ไว้ใจยังคอย
มิมีถ้อยคำใดไม่เอ่ยลา
ประทับตรึงตราหนักรักเธอมาก
จึงขอฝากรอยใจไหวประหม่า
จูบที่แก้ม คอคางทั้งดวงตา
หวังเพียงว่า เธอถนอม ยอมเพียงฉัน
เพราะเทิดทูนเธอราวเจ้าหัวใจ
ไม่อยากให้ห่างไปไหนทั้งนั้น
ก็เพราะเชื่อเหตุผลอ้างอย่างสำคัญ
รู้ไหมฉันต้องตัดใจเพียงไหนเชียว
ต่อแต่นี้ จะตั้งตา เวลานาน
แม้วินาทีผ่านพาลใจเหี่ยว
ไม่อาจสลัด ใจเลือนเผลอ เธอคนเดียว
ที่ยึดเหนี่ยวใจทั้งดวง ห่วงเพียงเธอ  
( ม้าก้านกล้วย)