เมื่อรู้สึกตัวว่าถูกทอดทิ้ง ไร้คนแยแส ไม่มีใครมาห่วงใยอีกแล้ว ความเงียบเหงา ความกลัวเริ่มเข้ามา ใจเจ้าเอ๋ย ใยต้องมาคิดกังวลใจด้วย เจ้าเคยมีคนคอยเคล้าคลอพนอ เอาอกเอาใจทุกวันเสมอมา แต่ต่อไปนี้จะไม่มีใครอีกแล้ว ใช่ว่าฉันหยิ่ง แต่ฉันไม่ชอบเป็นตัวสำรอง ของใคร ไม่ชอบเป็นที่หนึ่งหรือสองของใคร ฉันชอบคนที่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่คนเหยียบเรือสองแคม หรือคนที่ชอบสะสมความรัก ไม่ง้อหรอกนะ จะอยู่หรือไป ทำใจได้เสมอแม้จะเหงาใจบ้าง แต่ก็ไม่นานหรอก
11 เมษายน 2546 12:51 น. - comment id 125408
คุยกะเพื่อน ซะบ้างจิจะได้ไม่เหงา แต่งกลอน ชมนวล เอาไว้ไม่ได้มีเจตนาตั้งชื่อกลอนให้ตรงหรอกนะ มันพ้องเองถ้าไงก็ขอโทษด้วยก็แล้วกัน เข้าไปอ่านรึยังล่ะ
11 เมษายน 2546 15:20 น. - comment id 125451
เข้มแข็งดีคั๊บ ^-^
19 กันยายน 2546 16:31 น. - comment id 144996
ไม่ได้เข้ามาดูผลงานของตนเองมานานแล้วมีเพื่อน ๆ เข้ามาชมและให้กำลังใจขอบคุณมากค่ะสำหรับคุณฤกษ์, คุณภพ