ไม่ได้อยากเขียนบทกวีเพียงบรรยายความเศร้า แต่เพราะมีความเศร้าไว้ให้บทกวีเขียนถึง ไม่ได้เป็นคนของน้ำตาที่รักการนั่งมองฟ้าทำหน้าเศร้าซึ้ง แต่น้ำตาต่างหากที่เป็นของฉันผู้ซึ่งมีโลกเดียวดาย ฉันมีความเหงาเป็นโลก--โลกความเหงามีฉัน ฉันหายใจในนั้นเพื่อซึมซับความเงียบงันอันน่าใจหาย ไม่เคยต้องร้องเรียกความว้าเหว่เพราะต้นกำเนิดมันอยู่ในใจในกาย อย่าสงสัยมากมาย--- ถ้าฉันเป็นผู้หญิงของความเศร้าที่ช่างร้องไห้--มันช่วยไม่ได้จริงๆ
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม 7 เม.ย. 2546 18:27 น. - ID 31884 
613
4
0
7 เมษายน 2546 19:59 น. - comment id 123470
คนเหงา เข้ามาทักทายค่ะ หายไปไหนนานค่ะ
7 เมษายน 2546 22:38 น. - comment id 123519
นู๋เอมค่ะ --- เคยมีและเดี๋ยวนี้บางทีก็เผลอคิดเหมือนกันค่ะ -- (เอ่ พูดงี้พี่กี้จาน้อยใจป่าวคะพี่วา)
7 เมษายน 2546 23:53 น. - comment id 123584
เข้าใจยากจริงจรื๊ง...
8 เมษายน 2546 00:02 น. - comment id 123594
โห วา เป็นไร มั่งขช่วงนี้ คิดถึงจัง ว่างๆไว้มาเจอกันนะ
8 เมษายน 2546 00:09 น. - comment id 123600
เวลาเหงาก้อจะเป็นแบบนี้แหละเนอะ มาทักค่ะ....บาย อิอิ
8 เมษายน 2546 03:11 น. - comment id 123650
เศร้าจริงลึ น้ำตาอาบแก้ม.... รักอาบใจ....... เธอจากไป..... ไม่เห็นเงา.... เงา.......เหงา นิแซวนิ
8 เมษายน 2546 20:02 น. - comment id 124018
เหอ เหอ.... ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน อาจดูเข้าใจยากซักหน่อย.... ก็บอกแล้วไงมันช่วยไม่ได้จริง จริ๊ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
