อาจมีสักครั้งในชีวิตหนึ่ง จะซาบซึ้งกับหัวใจ อ่านบทกลอน...แล้วร้องไห้ ฟังเพลงได้ตลอดคืน ลม........ลมหายใจ ความคิดถึง..... อยากมีความรักเป็นที่พึ่ง เฝ้าคิดถึงคนชอบพอ ค่อย ๆ สาน ค่อย ๆ ต่อ ่ก่อเป็นรักหนักแน่นจริง ลม........ลมหายใจ ความคิดถึง..... แต่พอไม่นานรักก็ผ่านระบัด เหมือนลมพัดเลยผ่านไป หากเธอยังจำเพลงนี้ได้ นี่คือ.....ลมหายใจของความคิดถึง วันเหงา ๆ ได้นั่งฟังเพลงนี้ ใจก็ล่องลอยไปไกล...คิดถึงเธอ เป็นขณะเดียวกับที่อ่านบทกวีแล้วร้องไห้ ทุกอย่างรอบกาย เคลื่อนไหว อย่างโรยล้า แม้แต่ลมหายใจขณะนี้...... ไม่อาจรู้ว่าคนอีกฝั่งฟ้าจะเป็นอย่างไร รู้เพียงว่าไม่มีนาทีใด ที่ทำให้ใจฉันหยุดคิดถึงเธอ ฉันไม่ถาม...ว่าเธอคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า แค่ให้ฉัน...รู้ใจตัวเองก็พอว่า...ฉันคิดถึงเธอ
6 เมษายน 2546 15:57 น. - comment id 123013
อืม --- เคยฟังเพลงนี้ที่ปนัดดาร้องไว้ -- เพราะดีนะคะ -- เอมชอบเหมือนกันค่ะ ----
6 เมษายน 2546 16:10 น. - comment id 123018
อารมณ์เดียวกันค่ะ คิดถึง ลึกซึ้งจนไม่สามารถบรรยายได้
6 เมษายน 2546 19:08 น. - comment id 123092
คิดถึงเหมือนกันอ๊ะ แต่เป็นที่ใครน้าร้องไว้อ๊ะ อิอิ อรรถพล ประเสริฐยิ่งเปล่า หรือว่า เรนโบว์น้า ร้องอ๊ะ
6 เมษายน 2546 19:40 น. - comment id 123103
คิดถึง... มากมาย.. ม่ายรู้ดิคะ.. ...ก้อ..แค่.. หนึ่งนาทีที่ห่าง.. . .ความอ้างว้าง..ถามหา.. นั่งนับ..คืนวันเวลา.. พี่สัญญา...จะมา..วันจันทร์... เรน..ขออนุญาต...
6 เมษายน 2546 20:53 น. - comment id 123150
คิดถึง คิดถึง คิดถึงเค๊า อ่ะ