...สิ่งนี้เกิดกับฉันตั้งแต่วันที่เธอหายไป... ...ไม่รู้... ...ไม่เห็น... ...ว่าเธอเป็นอย่างไร... ...เธอไม่เคยบอกฉันเลย... ........สิ่งนี้เกิดกับฉันอีกครั้ง.... ........เมื่อวันที่เธอกลับมาใกล้ฉัน...... ........ฉันรู้... ........ฉันเห็น.... ........ว่าเธอเป็นอย่างไร... ........แต่ฉันไม่เคยบอกเธอเลย.... ...สิ่งนี้เกิดกับฉันอีกหน... ...เธอรู้... ...เธอเห็น... ...ว่าฉันเป็นอย่างไร... ........วันที่เธอหายไปอีกครั้ง...วันที่เธอจากไป... ........และอาจไม่ได้กลับมาเหมือนวันก่อน......... ........ฉันไม่ต้องการให้เธอรักฉัน.......... ........ขอเพียงแต่เธอเท่านั้นที่ฉันจะรัก... ...นี่คือสิ่งที่ฉันรู้..แต่...เธอไม่เคยมองเห็น........
5 เมษายน 2546 23:25 น. - comment id 122753
เศร้าจัง ..
5 เมษายน 2546 23:41 น. - comment id 122771
เศร้าๆๆๆ
6 เมษายน 2546 11:48 น. - comment id 122931
เธอรู้ ฉันรู้ เราต่างอยู่บนพื้นฐานของความหวั่นไหว ในวันที่เธอได้เดินจากไป เธอจะรู้บ้างไหมว่ามีคนทรมาน เศร้าจังค่ะ ---
6 เมษายน 2546 16:37 น. - comment id 123029
หากสองใจ...ต่างคน..ต่างรู้..เหตุไฉนจึงต้องหลอกใจตัวเอง...หากลอง...หันหน้าเข้าหากัน..ลดทิฐิมานะ...ลดอัตตา..ลดกำแพงที่กั้นลง...สองใจหากตรงกัน..น่าจะสื่อและรับรู้ความรู้สึกของกันและกันได้...ลองดูนะคะ...อาจจะได้ผล...!! จะคอยเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ..นะคะ...