@..เพิ่งรู้..

อัลมิตรา

...จากความคุ้นเคย ความผูกพันที่แสนดี อาจยังมีสิ่งหนึ่งในใจ 
...ไม่เคยรู้ตัว จนเมื่อเธอจากไปแสนไกล
...ก็เพิ่งเข้าใจ ว่ามันคืออะไร จนวันที่ต้องไกลห่าง
...หวาดกลัวเหลือเกิน เราห่างโดยไม่รู้ใจ
...ก็เริ่มจะเคว้งคว้าง ในสิ่งหนึ่งที่เหมือนหายไปไกล 
...เมื่อไหร่จะได้มาพบ
...เธอเองก็รู้ตัวว่าคิดอย่างไรกับฉัน 
...และเธอพยายามที่จะข่มอารมณ์ตัวเอง 
...แต่จนแล้วจนรอด ยากนัก เธออ่อนแอ อิดออด 
...บ่ายเบี่ยงตัวเองตลอดมา
...พยายามเท่าใด ก็เหมือนยิ่งจะพันลึกไปมากเท่านั้น
...ฉันซึ่งได้แต่เฝ้ามองเธอทรมาณใจ ฉันก็เริ่มที่จะรู้สึกว่า 
...ฉันเอง..ปวดใจไปด้วย 
...และแล้ววันนี้ ฉันก็เพิ่งจะค้นพบสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ในใจ
...เช่นกัน ....เธอและฉันคิดอย่างเดียวกัน
...ความปวดใจนี้ได้แต่เฝ้ามอง ซึ่งก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรเธอได้ 
...รวมทั้งหัวใจของฉันเองด้วย
...เพิ่งรู้... เธอคือสิ่งที่หายไป เธอเป็นยิ่งกว่าหัวใจ 
...ไม่อาจทนเมื่อไกลกัน
...เพิ่งรู้...เธอคือสิ่งที่หายไป รอคอยเธอด้วยหัวใจ 
...โปรดกลับมารับรู้ใจกัน
...เมื่อไหร่จะได้มาพบ อยากเพียงพบเธอ เพื่อบอกเธอให้รับฟัง 
...เพียงเพื่อที่จะบอกคำนั้นกับเธอ 
...เพิ่งรู้...
...So many words for the broken heart 
...It is hard to see in a crimson love 
...So hard to breathe walk with me, and maybe ...
***********************************************************
  
กับคำถามที่ใจเคยไต่ถาม
กลายเป็นความเร้นลับและสับสน
ใจของฉันกับใจใครบางคน
ไยต้องหม่นทุกทีที่ห่างกัน
ไม่ทันจะเตรียมใจเอาไว้ก่อน
เผลอมองย้อนกลับไปในความฝัน
ความรู้สึกลึกล้ำก่อสัมพันธ์
ผ่านคืนวันแสนหวานสานเยื่อใย
เป็นความรักที่ใจไม่รู้สึก
แต่ฝังลึกจนฉันนั้นหวั่นไหว
ณ วันนี้ที่เผอิญสายเกินไป
เมื่อต้องไกลเกินกว่ากลับมาเคียง
เพิ่งรู้ตัวตอนนี้ตอนที่ช้ำ
ต้องกลืนกล้ำรันทดหมดทางเลี่ยง
เห็นสายตาตัดพ้อจนพอเพียง
ยังบ่ายเบี่ยงพยายามหนีความจริง
อยากย้อนวันเวลาถ้าทำได้
เพื่อบอกให้เธอประจักษ์ว่ารักยิ่ง
กลับไปขอหัวใจไว้พักพิง
ไปแอบอิงไออุ่นหนุนตักเธอ