หนูขยัน หมั่นเพียร อยากเรียนรู้ แต่หนูเบื่อ คำครู ผู้สั่งสอน ไม่อยากเดิน อยู่บนกรอบ ระบอบตอน หวังพี่คือ ไว้วอน ขอสอนที กติกา จารีต ขีดเป็นเส้น คุณครูจัด ชัดเจน เน้นเป็นที่ หนูต้องก้าว ตามถนน บนวิธี ยึดวิถี ที่ครูสอน ตอนหัดเดิน จนหนูเชี่ยว ชำนาญ การศึกษา สหวิทยา จำขึ้นใจ ไม่เคอะเขิน กรอบระเบียบ ทฤษฎี ที่เผชิญ ก็เป็นเพียง สิ่งผิวเผิน ดำเนินตาม อย่าให้กฎมาเป็นกรอบครอบชีวิต แม้ข้อคิด ก็มิได้เน้นเป็นข้อห้าม เป็นเพียงบท ให้ศึกษาพยายาม มิให้หลง เลอะตาม ความนิยม อะไรใช่ อะไรคือ แก่นหรือเปลือก หนูต้องรู้ต้องเลือกให้เหมาะสม อย่าหลงเชื่อ คนง่าย หลงงายงม ยึดอัตตา โคลนตม เข้าข่มใคร แล้วจงเลือก ทางเดินของชีวิต เลือกตามสิทธิ์ ศักดิ์ศรี ที่ฝันใฝ่ สุดเส้นทาง สายนี้ อยู่ที่ใจ คือเส้นชัย ตามครรลอง ของน้องเองฯ
27 มีนาคม 2546 19:59 น. - comment id 119410
กรอบและระบบพบได้เสมอไม่ว่าจะมองด้วยสายตาของอะไรก็ตาม...งามครับ
27 มีนาคม 2546 22:04 น. - comment id 119456
เจคะ.. กรอบ..ที่คุ้นเคย.. ช่องว่าง.. ที่ห่าง.. คำถาม.. ที่ไม่มี.. คำตอบ.. ทางที่เลือก... กับ..สิ่งที่อยู่ด้วย... กึ่งกลาง...? ถูก..ผิด..? ....... . งดงาม..มากมาย.. กับความรู้สึก.. ..ขอบคุณ.. บทกวี... ที่ให้.. ...
28 มีนาคม 2546 00:12 น. - comment id 119502
เดิน เดิน เดิน ไม่ยอมแพ้ใครชาติไทยจงเดิน เดิน เดิน เดิน ถ้าหวังก้าวหน้าเราต้องพากันเดิน
28 มีนาคม 2546 07:38 น. - comment id 119556
เป็นขนมกรอบๆ นะชอบ อิอิ แต่อารายที่เป็นกรอบเป็นระเบียบ ม่ายชอบอ๊ะ กลัวตกขอบ แบบไม่มีกรอบวิ่งเล่นสบายดี อิอิ
28 มีนาคม 2546 08:41 น. - comment id 119568
ระเบียบเป็นสิ่งที่ต้องยึดถือปฏิบัติ เพราะมากค่ะ.
28 มีนาคม 2546 15:42 น. - comment id 119653
เยี่ยมมากเลย ^-^ อย่างนี้คงต้องเรียกว่ากลอนสอนน้อง
28 มีนาคม 2546 16:13 น. - comment id 119659
คารมคมคายจังนะ..เจย์
28 มีนาคม 2546 22:59 น. - comment id 119807
แบบนี้เรียกceo การศึกษาแบบบูรณาการนิ