ฉันเหงาไม่เท่าเธอ เธอเหงาไม่เท่ากัน ขณะที่วิ่งจับความเงียบงัน เราอยู่กันคนละขอบฟ้า ม้านั่งสองตัวว่างเปล่าใต้แสงดาวที่เคยสบตา เหลือเพียงหนึ่งคนเหว่ว้านั่งนับน้ำตากับแสงดาว ฉันเหงาไม่เท่าเธอ เธอเหงาไม่เท่าฉัน จึงไม่เคยเจ็บปวดเท่ากันในวันที่ฉันปวดร้าว เป็นเพียงคนเคยสำคัญที่เคยรักกันชั่วคราว ฉันไล่จับความเหน็บหนาวในขณะที่เธอมีไออุ่นจากใคร และฉันเหงามากกว่าเธอ เธอไม่เคยเหงาเท่าฉัน เธอจึงรักน้อยลงทุกวัน แต่ฉันยังคงทนได้ แม้หยดน้ำตาจากที่นี่จะสามารถเลี้ยงความรักให้มีต่อไป แต่ฉันรักใครไม่ได้ ความเจ็บปวดสอนฉัน เหงาและร้องไห้คิดถึงเธอ
26 มีนาคม 2546 05:44 น. - comment id 118860
โอ๊ย ใครมาเคาะอะไรน่ะ อิอิ (เค้าไม่ได้เป็นซาหนิมจั๊กกาโหน่ย มาเคาะกันได้ไงอ๊ะ)
26 มีนาคม 2546 10:26 น. - comment id 118919
ชอบมาก..น้องเอ๋ย
26 มีนาคม 2546 10:59 น. - comment id 118932
อิอิ..... ขอบคุณจ้า นายดอกไม้ที่แวะเข้ามาเยี่ยม เราเคยเป็นสมาชิกของที่นี่น่ะ แต่ไม่ค่อยได้แต่งกลอนเลย เลยเคาะสนิมซักหน่อย เจ๊นัน เจ๊ตื่นเช้าจัง กอล์ฟก็คิดถึงฝีปากกาของเจ๊เหมือนกัน เมื่อไหร่จะได้ต่อกลอนกันอีกก็ไม่รู้
26 มีนาคม 2546 13:01 น. - comment id 118966
= _ = ชอบจ้ะ ฉันเหงาไม่เท่าเธอ เธอเหงาไม่เท่ากัน ขณะที่วิ่งจับความเงียบงัน .. ฉันคงเหงากว่าใคร