...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง... เพื่อยัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้ ยื้อยุดฉุดกระชาก...ลากไป ทำไมทำได้...ไร้เมตตา ... สะบัด..แขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง... ไขว่คว้ายัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้ สะบัดแล้ว...สะบัดซ้ำ...ย้ำจะไป ไม่เห็นใจคนที่รัก...หนักอุรา ...เกาะกุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวรั้ง... ไร้กำลัง...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวได้ มีเพียงเสียงร่ำร้อง...ก้องหัวใจ อ้อนวอนให้...เธออย่าไปไกลสายตา ...เอื้อมมือ...คว้าเกี่ยวเหนี่ยวอีกครั้ง... พร้อมถ้อยคำ...ยึดเหนี่ยวมิเกี่ยวได้ น้ำตาร่วงหล่น...ล้นภายใน... น้ำใจใยเหือดแห้ง...เหมือนแกล้งกัน
25 มีนาคม 2546 15:51 น. - comment id 118635
ใช่ค่ะ แต่ยังไงความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้กันก็ยังคงอยู่ เก็บสิ่งนี้ล่ะเอาไว้ให้ดี กลอนความหมายดีมากค่ะ =^______^=
25 มีนาคม 2546 20:28 น. - comment id 118735
...ยึดเหนี่ยวเกี่ยวด้วยความผูกพันธ์.... ...เกี่ยวกันป่าวค่ะ......
25 มีนาคม 2546 22:36 น. - comment id 118791
ยึดมั่นในรักนะครับแน่นอนที่สุด
26 มีนาคม 2546 05:58 น. - comment id 118866
รั้งไม่อยู่ ตัดหาง เอ้ย ตัดแขนปล่อยวัดเลยจิ
26 มีนาคม 2546 11:26 น. - comment id 118942
แง......เศร้านิ ปล่อยๆไปละกันค่ะ..