ก่อนความงามจะผลิบาน 1. ก่อนความงามผลิบานเคยถามไถ่ ว่าเหตุใดสรรพสิ่งนิ่งสงบ แม้ลมเคยเชยแผ่วมิไหวซบ อีกทุกห้วงมหรรณพยิ่งเงียบงัน บนนภาฟ้ากว้างก็ร้างเมฆ ดูวิเวกเปลี่ยวเหงาร้าวความฝัน แลผืนดินถิ่นอยู่ก็ดุจกัน สงัดเรียบเงียบพรั่นประหวันใจ 2. หรือแท้จริงความเงียบนั้นอาจบ่ม เพียงเวลาเหมาะสมจึงผลิให้ ทุกแง่งามผลิบานอยู่ภายใน หรืออาจนิ่งเงียบไปตลอดกาล 3. จึงพินิจจิตใจเคยเศร้าทุกข์ ก่อนความสุขจะมาเพรียกขับขาน ก่อนกวีบรรเลงเพลงสายธาร ล้วนพบพานความสงัดอยู่ทุกคราว และจึงรู้แท้จริงสิ่งที่เห็น เงียบ - จะขับทุกข์ลำเค็ญเป็นเมฆขาว ร้าง - จะขับคลื่นตื่นเป็นฟองวาว เหงา - จะขับกวีพราวเป็นสายชล 4. ในความเงียบนั้นล้วนมวลคุณค่า สงัดซึ่งหนึ่งเวลาเพื่อเติมข้น ถ้ารีบรุกเร่งเวลาใจร้อนรน คงมิพ้นต้องสงัดตลอดไปฯ
24 มีนาคม 2546 13:29 น. - comment id 118238
ความงาม ในความเงียบ ... :) สดับได้ในห้วงคำนึง
24 มีนาคม 2546 14:55 น. - comment id 118251
ในความเงียบจึงทำไห้สรรหาถ้อยคำได้สอดคล้องกันแบบนี้ เลยทำให้เห็นว่างดงามจังค่ะ แต่บางครั้งความเงียบสงัดก่อนพายุจะมานี่เราก็ ไม่อาจคาดเดาได้เหมือนกันว่าจะงดงามหรือเลวร้าย
24 มีนาคม 2546 19:05 น. - comment id 118323
วันที่เพื่อนฝูงเต็มห้อง.....ต้องการความสงบ วันที่แสนสงบ...ต้องการผู้คนมาสยบความเงียบ... คนเรานี่..เอ๊...เป็นยังไงกัน..ฮื่ม แต่ชอบที่คุณปลายฟ้าเขียนนะ... ร้านเน็ต..เปิดเพลงลั่น แต่รู้สึกสบงดีค่ะ
25 มีนาคม 2546 09:45 น. - comment id 118519
รับฟังความไพเราะของบทกลอนอย่างเงียบ ๆ
25 มีนาคม 2546 15:12 น. - comment id 118625
บางครั้งความเงียบก็มีเสียงในตัวเองนะคะ...
28 มีนาคม 2546 17:50 น. - comment id 119699
น้อมรับครับ มีคุณค่าต่อชีวิตผมครับ