ณ..คิมหันต์วันระวี...ที่ผันผ่าน ดอกหญ้างามบานรับ...กับวันใหม่ ดอกต่ำต้อยร้อยไออุ่น...กรุ่นพงไพร อวลอุ่นไอไล่ลมหนาว...ร้าวดงดอน เป็นดอกหญ้าน้อยนิด...จิตคิดหวัง ฝันถึงวันพันธนา.....ท้าผยอง จะโรยกลีบหว่านไหว...ไรละออง ไปเกลือกกลอนรอยไถ.....ในดงดิน จะยืนหยัดท้าสู้.....อยู่บนฝัน บ่มเพาะพันธุ์เมล็ดงาม....สืบสานกิ่ง ระบัดใบระยับย้า..... หญ้าแผ่นดิน ชุบชีวินผองคนจน....ระทมกาล มิใช่หรือคือดอกหญ้า.....ที่กล้าแกร่ง สู้ลมแรงแผ่วแผ่วว่า.....ล้าความหวัง คืนเหน็บหนาวพราวน้ำค้าง...นานเนิ่นวัน ดอกหญ้านั้นฝันไปว่า......ฟ้าคือดิน
23 มีนาคม 2546 08:13 น. - comment id 117749
.... ไพเราะค่ะ ....
23 มีนาคม 2546 08:28 น. - comment id 117754
ดอกหญ้าบานสดใส...ในไพรพฤกษ์ .... เห้อ เขียนไม่ออกอ๊ะ ปวดหมอง อิอิ
23 มีนาคม 2546 09:26 น. - comment id 117776
.....ดอกหญ้าสวยจัง....
23 มีนาคม 2546 09:59 น. - comment id 117788
แม้เป็นเพียงดอกหญ้า..ค่าน้อยนิด ขอใช้สิทธิ์ฝันไกล..ไปถึงฟ้า ก็มองเห็น..ทุกครั้งที่ลืมตา ไม่ให้คิดถึงฟ้า...จะหาใคร ว่ามั้ย..เห็นตั้งแต่ลืมตาตื่นนี่นา..
23 มีนาคม 2546 14:21 น. - comment id 117842
เพราะมากๆ เลย ............................ ฉันเป็นแค่ดอกหญ้า ฝันไปว่าผืนฟ้า เอื้อมลงมา บอกรัก แท้จริงมีเพียงผืนดินเป็นอ้อมตัก คอยให้ความรัก เป็นที่พิงพักหัวใจ แต่ฉันก็ยังใฝ่ฝันไปถึงฟ้า ไม่เคยมองมายังผืนดินที่อยู่ไกล ยิ่งรอยิ่งนาน จนดอกหญ้าร่วงหล่นไป เพิ่งรู้ว่าที่แอบอิงสุดท้าย อยู่ตรงนี้ไง คือผืนดิน .................. บางคนมองแค่ฟ้า ทั้งที่เราเป็นแค่ดอกหญ้า ไม่เคยมองผืนดินเลย แล้วทำไมล่ะ ถึงเป็นเช่นนั้น ......................
23 มีนาคม 2546 16:38 น. - comment id 117896
เพราะคนเรามักให้ความสำคัญกับสิ่งที่อยู่ไกลตัว มองไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว เมื่อสิ่งเหล่านั้นหลุดลอยไป ก็กลับมาไขว้คว้า แต่บางครั้งมันก็สายเกินไป.. ขอบคุณนายดอกไม้ที่เอื้อเฟื้อภาพดอกบัวดินสีม่วงให้ ...ช่างสอดคล้องและเหมาะสม พอดี พอดี ขอบคุณมิตรผู้อารีย์ทุกท่านที่แวะชมดอกหญ้าครับ
24 มีนาคม 2546 12:16 น. - comment id 118209
จงอยู่ในที่ของเจ้าเถิด..ดอกหญ้าเอ๋ย ที่ ๆ เจ้าคุ้นเคย ไม่ว่าผืนดินไหน ................................................ ................................................ (คิดมะออก) จากลำน้ำปิง ^-^