เธอเหมือนโขดหินไร้หัวใจ ฉันเป็นใบไม้ที่พัดไหวใกล้หินก้อนนั้น ทำดีเท่าไหร่เธอก็ไม่ให้ความสำคัญ ใบไม้ร่วงหล่นทุกวัน หัวใจฉันเธอกำลังขาดรอน ยิ่งเธอแข็งแกร่ง ฉันยิ่งอ่อนล้า เหมือนสิ่งไร้ค่าที่เกิดมาเพื่อโดนสั่งสอน น้ำตาของฉันปวดปร่าคล้ายดังว่าจะอ้อนวอน หยุดเถอกับการย้อนมาดูว่าฉันเป็นยังไง เธอคงไม่รู้สึกอะไรเมื่อฉันเจ็บ เพราะเป็นใบไม้ที่เธอเก็บเพียงเพราะก้อนหินทับไว้ ฉะนั้นอย่าถามเลย หากเธอเองยังชาเฉยไม่ใส่ใจ ปล่อยฉันให้เป็นใบไม้ ที่แค่อยากอยู่ใกล้ก็พอ
19 มีนาคม 2546 06:45 น. - comment id 116323
เศร้าจังคะ ก้อนหิน..ใบไม้..... ก็อย่าปล่อยให้ก้อนหินทับนานๆละคะ ต้องมีคนเห็นคุณค่าของใบไม้แน่ๆ อย่าน้อยมันก็ช่วยให้แสงสว่างยามมืดมนนะ (หรือให้ไฟไหมป่าก็ไม่รู้)
19 มีนาคม 2546 10:49 น. - comment id 116367
หน้าม้ามาอีกแล้ววว ใบไม้ กับก้อนหิน เป็นคู่ที่แปลกดีเนอะ เหมือนไม้ขีดไฟกับดอกทานตะวัน เหอๆๆ พี่กอฟ ไปงานเปิดตัวพี่แหวนป่าวอ่ะ
19 มีนาคม 2546 15:04 น. - comment id 116439
เศร้าด้วยคน
19 มีนาคม 2546 15:10 น. - comment id 116442
D เเล้วค่ะ
19 มีนาคม 2546 16:37 น. - comment id 116511
++++++++++++++0 แต่ถ้าวันหนึ่งใบไม้หายไป ก้อนหิน..อาจเปลี่ยวใจก็ได้นะ ฉะนั้น..เธอทำดีแล้วล่ะ แค่นี้ก็ซึ้งใจจ้ะ.. คนดี เกือบจบไม่ลงแน่ะ..คิ ๆ แวะมาขอเป็นเพื่อนด้วยอีกคน
30 มีนาคม 2546 19:42 น. - comment id 120538
มาช้าไปหรือเปล่า..กลอนเพราะดีจ๊ะ น้องๆ
27 เมษายน 2551 04:20 น. - comment id 146209
เพิ่งจะมีโอกาศได้อ่าน แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน รักตัวเองให้มากๆนะ