ไม่อาจยกสิ่งใดมาอ้างเอ่ย เพราะไม่มีสิ่งใดเลยที่เหมาะกับฉัน ฉันไม่เหมือนดอกไม้...ไม่ใช้แสงตะวัน ไม่อาจเป็นลมหายใจหรือความฝันให้ใคร เป็นแค่เพียงคนธรรมดา หากเธอไม่ปราถนา..ก็ไม่หวั่นไหว หากจะโกรธที่ฉันไม่ได้ดั่งใจ ก็ไม่เป็นไรไม่ว่ากัน เพราะไม่อาจเปลี่ยนตังเองเพื่อใคร ไม่อาจฝืนอะไรที่ไม่ใช้ตัวฉัน ไม่หวานดังดอกไม้ไม่อบอุ่นอย่างตะวัน ถ้ามันเป็นเหตุผลที่เราจะต้องเลิกกัน ถ้าเป็นเพียงแค่นั้น.....ก็ตามใจ