ความมืดดำ

เงียบ...สงบ.....ว่างเปล่า
ไม่มีแม้คำใดจะเอ่ยถึง
ไม่มีภาพเธอในห้วงคำนึง
เธอไม่มีค่าพึงจะจดจำ
ลมพัดเพียงเบาเบากระทบหน้า
ค่อยค่อยลืมตาขึ้นมาจากความช้ำ
เสียงของเธอเลือนหายไปทีละคำ
ความมืดดำ.....ปลิวไป....พร้อมสายลม

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

กานิเมด 14 มี.ค. 2546 22:41 น. - ID 30630

742

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/30630 ที่มา: คนตัวดำคนนึง , กานิเมด

comments powered by Disqus

..สีน้ำฟ้า..

15 มีนาคม 2546 00:15 น. - comment id 114947

ค่ะ..ชอบความมืดดำ..ปลิวหายไปพร้อมกับคำของเธอ

ใจปลายทาง

15 มีนาคม 2546 11:29 น. - comment id 115019

เพราะจัง แต่เศร้า เนอะ 
..เข้ามาเป็นเพื่อนในยามค่ำคืนมืดๆๆแบบนี้ค่ะ

LuCky

17 มีนาคม 2546 20:54 น. - comment id 115777

อืมมมมม....

คุณภาพคับมอนิเตอร์สมกับที่ว่า
ตั้งใจแต่งมาก...

ผมไม่ได้ยกยอนะครับ 
แค่ช่อฟ้า ใบระกา นิดๆ

มาเยี่ยมครับ มาเยี่ยม 
แถมพยายามลอกเลียนกลอน....

หุหุหุ

+ comment แสดงความคิดเห็น