บทเพลงรักแผ่วหวานกังวานแว่ว บังเกิดแล้วบางเบาดุจเงาฝัน ทุกสิ่งสรรพสวยสดพจน์พระจันทร์ ผ่านคืนวันเมื่อไรไม่รู้เลย ที่เฝ้ารอคอยหามานานนัก ครั้นประจักษ์ใจหวามความจึงเผย ช่างประหลาดนักไยหัวใจเอย ไม่เหมือนเคยอย่างฝันน่าขันจริง ที่เคยหนาวร้าวหทัยในวันก่อน มาถึงตอนนี้ได้ผ่าวไฟผิง เพลิงสรรพางค์ข้างกายแนบไหล่พิง เห็นโลกนิ่งสายหมอกดอกไม้บาน ช่างชุ่มฉ่ำน้ำใจที่ไหลหยาด มนต์ประหลาดบรรเลงบทเพลงขาน ในคำร้องรักใสใจสราญ หวานแสนหวานจับในใจคำนึง/.
12 มีนาคม 2546 17:17 น. - comment id 114168
อ้าว ไมไม่ขึ้นตัวหนังสือหว่า ส่งไปแล้วนี่นา แปลกจัง
12 มีนาคม 2546 17:30 น. - comment id 114171
อัลมิตรามีกลอนอำลาอาลัยรุ่นพี่บ้างมั้ย หุหุ พอดีไม่ถนัดเขียนกลอน เขียนแล้วคนอื่นอ่านไม่เข้าใจ 555 แย่จัง
12 มีนาคม 2546 17:34 น. - comment id 114172
บทเพลงนี้เพราะจังฮะ
12 มีนาคม 2546 17:56 น. - comment id 114177
บทเพลงรักประทับใจเสียจริง อารมณ์บรรเจิดตาม หัวใจอบอุ่น หวานนัก คุณอัลมิตรา
12 มีนาคม 2546 20:56 น. - comment id 114212
so sweet jah.
12 มีนาคม 2546 21:06 น. - comment id 114218
เมื่อดอกรัก เบ่งบาน สราญจิต เมื่อใกล้ชิด เฝ้าเพ้อ ละเมอหา เมื่อยามไกล ใจลอยคว้าง กลางเมฆา รอรักพา ใจสองเรา เฝ้าเคียงครอง...ฯ บทกลอนหวานซึ้ง...ให้ความรู้สึกที่ดีมากค่ะ..
12 มีนาคม 2546 23:24 น. - comment id 114303
ขอบคุณค่ะ นายดอกไม้ คุณอังตวน เดอ แซงเต็กซูเปรี คุณคนผ่านมา คุณสีน้ำฟ้า .. คุณราชิกา.. ...ผืนฟ้ากว้างพร่างพราวดาวประดับ โอบกระชับแนบกับทรวงดวงยี่หวา ปิดตาลงผ่อนความยามนิทรา ฝากดารากระซิบถ้อยร้อยเป็นเพลง ตะเอ๋า .. แล้วจะเขียนให้นะจ๊ะ
13 มีนาคม 2546 00:37 น. - comment id 114331
เพลงรัก....เพลงที่ฟังทีไรก็เพราะ
13 มีนาคม 2546 16:24 น. - comment id 114452
แว่วแว่วแผ่วหวานช่างหวานนัก พลักพลักปักค้างไม่ว้างสรวล รินรินผินซึ้งมารึงรวน หวิวหวิวพลิ้วครวญแต่หวนคอย โปรยโปรยโรยหวามหนอความรัก หนักหนักชักประสงค์ลงผลอย ช้าช้าพาภักดิ์มาดักคอย น้อยน้อยพลอยมิพอหนอใจเรา
13 มีนาคม 2546 17:43 น. - comment id 114463
มาถึงท่าน้ำ แล้วโดดลงไป เห็นน้ำใสใส เพลินใจเพลินตัว เหยียบตรมจมโคลน น้ำใสขุ่นมัว รู้ดีรู้ชั่ว รู้ตัวรู้ใจ....
13 มีนาคม 2546 17:47 น. - comment id 114467
นี้ใครหนอก่อบรรเลงห้วงเพลงรัก แจ้งประจักษ์จริงแท้แน่ละหรือ เพียงลมโบกหวานล้ำที่ล่ำลือ นั้นละหรือคือคำพร่ำว่ารัก พริ้วโชยหวานผ่านวิเวกแห่งเมฆหมอก แล้วย้อนยอกผลักใสไปไกลนัก ณ ขอบรุ้งรุ่งร้าวคราวทวงทัก อาจเหหักรักฉาวเมื่อคราวทุกข์ ใครว่ารักสวยสดฤาหมดโศก ยังมีโตรกรักเร้นไว้ใช่สนุก รักไปแล้วร้อยด้านเข้ารานรุก ดังบรรทุกโลกไว้ในอุรา รักคือการไว้ใจให้ไออุ่น รักคือเชื่อเกื้อหนุนเมื่ออ่อนล้า รักคือให้อภัยเถิดเกิดรักลา รักจึงครวญหวลมาในสายลม
13 มีนาคม 2546 17:48 น. - comment id 114469
บรรเลงรักตัวตนจนรู้รัก แล้วหวานวักน้ำใจไปให้เขา ไม่เคยรักตนตัวจะมัวเมา รีบรักใครใครเขาคงป่วยการ ๐เพราะในโลกของเรามันเฉารัก โดยเนื้อแท้ไม่ตระหนักในรักหวาน ด้วยคารมจึงรักต้องหักราน ไร้บรรเลงเพลงผ่านหัวใจพรหม/.
13 มีนาคม 2546 22:10 น. - comment id 114569
^J^ ........................ ***แว่วบทเพลง รักหวาน สะท้านจิต พรหมลิขิต ขีดเส้น เกณฑ์ไฉน ทอดสายตา ณ ขอบฟ้า สุดแสนไกล มีเงาใคร ในสายตา ที่พร่ามัว...ฯ