1...[วัยเยาว์] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันยังเด็กเกินไปที่จะคิด ชีวิตฉันเพิ่งเริ่มต้น ทุกวันนี้ยังต้องแบมือขอเงินพ่อแม่ และฉันไม่เหลือพอที่จะเก็บ ฉันกำลังเล่นสนุก วันหนึ่งเมื่อฉันโตขึ้นฉันจะเก็บเงิน [วัยรุ่น] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันยังเรียนหนังสืออยู่ พ่อแม่ให้เงินสำหรับพอใช้ในแต่ละวันเท่านั้น ฉันยังเก็บเงินไม่ได้หรอก นอกจากนั้นฉันยังมีเรื่องอื่นๆ ที่ต้องใช้เงินอีกเมื่อฉันเรียนจบ และถ้าฉันหาเงินได้เอง ฉันจึงจะเก็บ [วัย 20] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ฉันเพิ่งเรียนจบ ขอเวลาฉันได้พักสมองบ้าง และฉันยังไม่พร้อมที่จะผูกมัดเรื่องนี้ ฉันยังต้องการแสวงหาความสนุก ในขณะที่ฉันสามารถทำได้ ยังมีเวลาเหลืออีกมากที่จะคิด ถึงตอนนั้นเมื่อฉันพร้อมฉันก็จะเก็บ [วัย 30] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ฉันเพิ่งมีครอบครัวและต้องรับผิดชอบหลายอย่าง ค่าใช้จ่ายลูกเดี๋ยวนี้แพงเหลือเกิน และฉันยังต้องผ่อนหนี้เงินกู้บ้านอีกด้วย ทุกวันนี้แทบจะชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว ถ้าวันข้างหน้าฉันหาเงินได้มากกว่านี้และลูกๆ โตแล้ว ฉันจึงจะเก็บ [วัย 40] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้...ลูกฉันเริ่มเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย เดี๋ยวนี้ค่าหน่วยกิตและค่าต่างๆ แพงมาก ไหนยังต้องผ่อนหนี้เงินกู้ที่ซื้อรถยนต์ให้ลูกอีก ฉันกลัวพวกเขาลำบาก ตอนนี้ยอมรับว่าค่าใช้จ่ายสูงจริงๆ และเป็นเวลาที่ยากที่จะเก็บเงิน แต่อีกสักระยะเมื่อพวกเขาเรียนจบ การเงินคงจะคล่องตัวขึ้น ถึงตอนนั้น ฉันจึงจะเก็บ [วัย 50] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ตอนนี้ลูกๆ เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หลายคนกำลังจะแต่งงาน ฉันอยากให้พวกเขาเริ่มต้นชีวิตที่ดี นอกจากนี้ฉันยังต้องไปช่วยญาติบางคน ซึ่งตอนนี้พวกเขากำลังต้องการความช่วยเหลือ เหตุการณ์มันไม่ได้เป็นไปตามที่ฉันคิดไว้เลย มันติดขัดไปหมด โชคดีเมื่อไหร่ฉันคงจะเก็บเงินได้ [วัย 60] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ฉันนึกว่าสถานการณ์น่าจะดีขึ้น ฉันอยากเกษียณอายุก่อน แต่ฉันไม่สามารถทำได้ ฉันกำลังพยายามจ่ายเงินติดค้างจำนองบ้านที่เหลือและหนี้สินอื่นๆ แต่ทุกอย่างยังประดังเข้ามา ไหนจะลูกเอยหลานเอย ไอ้โน่นไอ้นี่มาลงที่ตัวฉันหมด ถ้าภาระฉันหมดเมื่อไร ฉันภาวนาว่าฉันน่าจะเก็บได้ [วัย 70] ฉันไม่สามารถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้... ฉันแก่เกินไปที่จะเก็บ เงินบำนาญของฉันก็มีไม่มากพอ บิลค่ายาและค่าดูแลรักษาพยาบาลระยะยาวทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่ ฉันไม่อยากไปเป็นภาระของลูกๆ เขา ฉันน่าจะเก็บตอนที่ฉันมีและควรเก็บได้ ตอนนี้มันสายเกินไป......ฉันไม่สามาถเก็บเงินได้เดี๋ยวนี้จริงๆ..... ปล. อ่านแล้วกรุณาส่งต่อ เพราะอย่างน้อยคุณก็ได้เตือนสติ ให้คนอีกหลายคนได้เก็บเงินตอนที่เขาสามารถเก็บได้
5 มีนาคม 2546 23:21 น. - comment id 112434
ครับ คนเขียนคงตั้งใจให้ขัน แต่อ่านแล้วน่าขบคิดมากกว่าขบขัน เป็นความขันที่น่าสะอึกในหัวอก ขอบคุณท่านปีกฟ้า ที่จับสิ่งดีๆมาใส่
6 มีนาคม 2546 14:38 น. - comment id 112518
เมล์ฉบับนี้ได้อ่านแล้วเหมือนกันค่ะ อ่านแล้วลบทิ้งไม่ลงจริงๆ เลยต้องเก็บไว้เตือนใจในลิสต่อไป
6 มีนาคม 2546 19:51 น. - comment id 112583
ให้ข้อคิดที่ดีมากค่ะคุณปีกฟ้า...เราไม่ควรรอเวลาให้มาถึง...แต่ควรคิดว่า...ถึงเวลาหรือยังที่เราจะต้องทำในสิ่งนั้น...เพราะเวลาและวารี...ไม่เคยคอยใคร.....เป็นคติสอนใจที่ดีมากค่ะ....
7 มีนาคม 2546 09:15 น. - comment id 112669
นับถือ นับถือ