ชายคนหนึ่ง... ก้าวเดินบนหนทางที่อยากไป จะยิ่งใหญ่กว่าใครในที่นั้น จะตั้งใจพากเพียรเรียนทุกวัน มุ่งสู่ฝันแม้ไกลไปให้ถึง... ออกจากป่ามุ่งหน้าเข้าสู่เมือง ที่รุ่งเรืองลือเลื่องประเทืองไกล ค้นคว้าหาความรู้ในเมืองใหญ่ คงเป็นได้ดังหวังสมตั้งใจ... ชายอีกคน... ผ่านมาแล้วทุกข์สุขและสมหวัง ความพลาดพลั้งครั้งเก่าเศร้าสุดแสน ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามถูกดูแคลน หวังพึ่งแดนธรรมะชำระใจ... ออกจากเมืองมุ่งหน้าเข้าสู่ป่า สู่พนาป่าดงสงฆ์ยึดถือ ห่างผู้คนชนเมืองอันเลื่องลือ ประสานมือถือศีลถิ่นมั่นธรรม...
ตุ๊กตาไล่เหงา 2 มี.ค. 2546 15:27 น. - ID 30031 
1004
12
0
2 มีนาคม 2546 15:40 น. - comment id 111619
ปรบมือให้คับ..แปะๆ ช่างเปรียบเทียบจริงๆ นะคร๊าบ ^_^
2 มีนาคม 2546 15:53 น. - comment id 111623
รักคุณคับ : ขอบคุณ.....ไม่รู้นะช่วงนี้ดูธรรมะๆยังไงไม่รู้... นี่ล่ะน้าที่เขาว่า...ไม้ใกล้ฝั่ง...นั่งใกล้ไฟ...อิๆ...
2 มีนาคม 2546 16:14 น. - comment id 111636
อยากบวชเนอะ จะได้รับรู้ ชีวิตมากขึ้น
2 มีนาคม 2546 18:30 น. - comment id 111692
อยากให้ทบทวนตรงนี้ หากว่าแม้นตัดได้คงไปดี... คือมันสื่อความไม่หนักแน่นน่ะ น่าจะไม่ยากเพราะไม่ได้เคร่งฉันทลักษณ์อยู่แล้ว
3 มีนาคม 2546 12:45 น. - comment id 111842
หนทางแห่งชีวิตที่มีความสุขที่สุดนั้น...อยู่ที่ใด...ความสุขในทางโลก...หรือความสุขในทางธรรม...หากเลือกได้...ราชิกาขอเลือกทางธรรม...เพราะถนนสายนี้..จะพาเราไปพบกับความสงบในชีวิตอย่างแน่นอน..... สุขหรือทุกข์นั้นหรือ..คือที่ใจ สุขอื่นใดเหนือ..ความสงบ..นั้ไม่มี...ฯ บทกลอนนี้ให้ข้อคิดที่ดีเยี่ยมค่ะ..ขอชื่นชมด้วยใจจริง....
3 มีนาคม 2546 14:34 น. - comment id 111860
อื้อช่างเปรียบเทียบดี แต่ที่โดนใจนะรูปน่ารักมากเลยค่ะ
3 มีนาคม 2546 16:51 น. - comment id 111877
น้องกระดาน : ขออนุโมทนาถ้าจะบวช.... คุณลุงเวทย์ : ขอบคุณครับที่ท้วงติง...อ่านดูแล้วก็ขัดๆจริงๆครับ... ต้องขอโทษจริงๆครับ...กลอนที่แต่งไม่มีแบบแผน... ไม่มีพื้นฐาน อาศัยจำเขามาอีกที...จะพยายามครับ... คุณราชิกา : นัตถิ สันติ ปรัง สุขัง....ประมาณนี้หรือครับ... คุณดาวสีหม่น : รูปท่วงท่าเชื่อมั่นในทางที่เขาเดินนะครับ....
3 มีนาคม 2546 17:40 น. - comment id 111888
นัตถิ สันติ ปรมัง สุขัง.... ความสุขใด..เหนือความสงบ...ไม่มี... ประมาณนั้นแหล่ะค่ะ...(ขอแก้ภาษาบาลีนิดหนึ่งนะคะ). ..
3 มีนาคม 2546 18:15 น. - comment id 111894
คุณลุงเวทย์ : ...... ผ่านมาแล้วทุกข์สุขและสมหวัง ความพลาดพลั้งครั้งเก่าเศร้าสุดแสน ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามถูกดูแคลน ...หวังพึ่งแดนธรรมะชำระใจ..... พอได้หรือเปล่าครับ.. คุณราชิกา : ขอให้ใจสงบๆนะครับ...
3 มีนาคม 2546 20:43 น. - comment id 111942
เป็นการแก้ไขที่ทำได้น่าทึ่ง ตุ๊กตาไล่เหงาค่อนข้างมี concept ในการเขียนที่ดี ลองหา คำหยาด ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ หรืองานของสุจิตต์ วงษ์เทศ มาอ่านเพื่อศึกษาเรื่องการใช้คำอีกหน่อย งานจะได้ครบทั้งรสคำและรสความ ลุงจะคอยเอาใจช่วยนะ
3 มีนาคม 2546 22:15 น. - comment id 111956
หน้าส่วนตัว
ความหมาย..ดีจังค่ะ..
เรน..มาเป็น..กำลังใจ..นะค่ะ..
เก่ง..มากค่ะ...
3 มีนาคม 2546 23:27 น. - comment id 111982
โอ้ว ว้าว...ใครๆก็พากันมาชม.. งานงามล้น เหนือคำบรรยาย.. พยายามไปเรื่อยๆ ไม่มีคำว่าสาย.. ขนาดซ่าเองยังไม่วาย อยากชมจนใจหาย..ว่าแต่งเก่งจัง.. .... สงสัยงานนี้ ตอ้งขอมาเป็นอาจารย์ซะแล้ววว อิอิ
4 มีนาคม 2546 17:29 น. - comment id 112127
คุณลุงเวทย์ : ขอบคุณครับ...แล้วผมจะไปหาซื้อมาอ่าน....ตอนนี้กำลังอ่าน..รักใจวรรณคดีอยู่...ครับ... คุณหนูเรน : ขอบคุณที่แวะมา....สู้อยู่แล้ว... น้องซ่า : ขอบคุณจ้า...ว่าแต่เป็นไงบ้าง...หวังว่าคงสบายดีนะ...คิดถึงจริงๆ...
5 มีนาคม 2546 09:53 น. - comment id 112259
^*^
^*^
^*^..................^___^...............^*^
^*^.............................................^*^
5 มีนาคม 2546 13:36 น. - comment id 112301
คงอีกไม่นานแล้วสินะคะคุณตุ๊กตาไล่เหงาที่จะได้เจอคุณคุณคงจะกับบ้านป่าแล้วสินะคะหวังว่าเราคงจะได้เจอกันนะคะ
5 มีนาคม 2546 23:43 น. - comment id 112441
กลอนนามธรรมน่าอ่านครับ ความสุขทางธรรม......สาธุครับ
17 มีนาคม 2546 12:31 น. - comment id 115573
พี่แน็ตตี้ : ขอบคุณที่แวะมาครับ.. คุณรวีลับฟ้า : ผมก็หวังไว้อย่างนั้น...กวีกับป่าเขาชั่งดูเข้ากันดีเหลือเกิน... คุณน้ำ : อนุโมทามี...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
