มองตะกอนฟอนไฟมอดไหม้สุม คงร้อนรุ่มรุมร่างอย่างแผดเผา ทั้งควันไฟฝุ่นฟุ้งคลุ้งจากเตา เหลือเพียงเถ้าเศษธุลีที่วางวาย ดวงวิญญาณหลุดลวงร่วงจากร่าง ลอยเคว้งคว้าง ฤ สถิตย์ ณ ทิศไหน บูรพา-หรดีทิศาใด แต่สถิตย์ในกลางใจฉันนิรันดร์กาล ขอคนดีสู่แดนดวงสรวงสวรรค์ ให้รังสรรค์ในนิทราพลาหาร จะคอยเคียงเรียงร้อยถ้อยคำกานท์ ขอพบพานและประสบทุกภพไป...
25 กุมภาพันธ์ 2546 21:06 น. - comment id 110619
ยิ้มไว้ ๆๆๆๆๆ
25 กุมภาพันธ์ 2546 22:15 น. - comment id 110645
เหมือนสายฝนสั่งฟ้า เหือดหาย ความฝันพลันกลับกลาย จบสิ้น รักฉันเหมือนกองทราย ถล่มกลิ้ง เจ็บปวดใจขาดดิ้น เมื่อต้องจุดไฟ ปลงเสียเถิดแม่ดาวสีหม่นสรรพสิ่งทั้งหลายเมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป เป็นธรรมดาโลกมันเป็นเช่นนี้เอง เช่นนี้เอง
25 กุมภาพันธ์ 2546 22:22 น. - comment id 110651
เศร้านะ...
26 กุมภาพันธ์ 2546 07:51 น. - comment id 110689
...เศร้าจังค่ะ...
26 กุมภาพันธ์ 2546 20:38 น. - comment id 110791
ชีวิต..ก็มีเท่านี้ อยู่..เพื่อให้อิ่ม ไป..เมื่อลมหายใจหยุดเดินทาง ในเมื่อเราไม่รู้ว่าวันไหนลมหายใจจะหยุดเดิน จงรีบตามหาความฝันเสียแต่วันนี้นะ
26 กุมภาพันธ์ 2546 23:10 น. - comment id 110832
เก่งแฮธ พี่เด เอ้ย แองจี้ เรา
27 กุมภาพันธ์ 2546 14:31 น. - comment id 110961
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เทพเทวายังมิอาจห้ามได้ คนธรรมดาจะรั้งอย่างไร ชีพมอดไหม้เหลือไว้แค่กรรมดี....
4 มีนาคม 2546 15:04 น. - comment id 112093
ถ้ายิ้มแล้วทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิมได้ก็ดีสินะคะ...ขอบคุณสำหรับทุกๆ กำลังใจค่ะ
23 มีนาคม 2546 23:40 น. - comment id 118061
ส่งสวรรค์ไปให้คนตายก่อน