นาฬิกา...

ปีกฟ้า

ใครที่ผูกนาฬิกาบ่อยๆ จนติดคงจะรู้สึกได้ในวันที่นาฬิกาหายไปจากข้อมือฉันเองก็เป็นคนที่ผูกนาฬิกามาตลอด หากวันไหนลืมจะรู้สึกว่าบางอย่างมันหายไป มันว่างๆ และขัดเขินทุกครั้งที่ยกข้อมือที่ว่างเปล่าขึ้นมาดู เมื่อราวสองปีก่อนที่นาฬิกาเรือนโปรดของฉันพัง ด้วยความไม่มีสติเอาข้อมือไปทุบผนังห้องน้ำเล่นๆ โชคร้ายที่มือไม่เป็นอะไร นาฬิกาต่างหากที่พินาศ -
- กระจกร้าว ฉันถอดมันออกวางไว้ไม่ยอมเอาไปซ่อม ด้วยว่ารู้สึกถึงภาพเก่าและวันเวลาที่เก็บอยู่ในนั้น ฉันคิดโง่ๆ ว่าภาพเหล่านั้นจะตายไปพร้อมนาฬิกา ฉันเลิกผูกนาฬิกา  และพบว่าตัวเองมีอาการยกข้อมือเก้อ-เก้ออยู่เป็นเวลานานพอดู ความเคยชินเกิดขึ้น เมื่อเราทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นประจำในระยะเวลานานพอควร และยังคงความเคยชินอยู่ เมื่อสิ่งหนึ่งสิ่งนั้นหายไปในระยะแรกๆจนเวลาผ่านไปนาน ฉันจึงเริ่มชินกับการแอบมองเข็มนาฬิกาบนข้อมือคนอื่น 
เวลาผ่านไป พร้อมกับบาดแผลที่เริ่มเลือนหาย ฉันตัดสินใจซ่อมนาฬิกา นาฬิกาเรือนโปรดเรือนนั้นก็กลับมาอยู่บนข้อมือฉันได้เกือบอาทิตย์กว่าแล้ว เมื่อมันกลับมาวันแรกๆ ฉันรู้สึกไม่คุ้นจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่คุ้น ฉันยังแอบมองนาฬิกาบนข้อมือคนอื่นอยู่เหมือนเดิม ฉันรู้สึกเขินแกมขำทุกครั้งที่แอบมองข้อมือคนอื่นทั้งๆ ที่มีนาฬิกาอยู่บนข้อมือของตัวเอง ฉันนึกถึงใครบางคนที่มักจะปรากฏตัวพร้อมรอยยิ้มเสมอๆ ในบางช่วงที่เขาหายหน้าหายเสียงไป ฉันรู้สึกขาดๆ แต่ก็เพียงชั่วเวลาสั้นๆในบางครั้งฉันพอใจที่มีเขาอยู่ใกล้ๆ ในวันที่ไม่แข็งแรง แต่ในบางครั้งฉันกลับรู้สึกพอใจ กับการได้เดินคนเดียว-เดี่ยว-เดี่ยวในวันว่าง หรือเป็นความผูกพัน หรือเป็นเพียงความเคยชิน 
--หัวใจฉันยังตอบคำถามได้ไม่กระจ่างชัดนัก คนเราจะรู้ค่าก็ต่อเมื่อเราสูญเสียสิ่งนั้นไป 
--ฉันมักได้ยินใครๆพูดแต่ฉันกลับคิดว่าหากฉันยังมองไม่เห็น 
ฉันน่าจะยอมเสียไปดีกว่าเพื่อให้ซึ้งถึงคุณค่านั้น ฉันไม่อยากเอาเปรียบเขา 
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความคุ้นเคยที่ไม่ใช่ความผูกพัน ฉันไม่อยากโกหกตัวเอง 
หากจะรั้งเขาไว้ด้วยความไม่แน่ชัด ฉันมีคำถามที่ยังขบไม่แตกกับคำว่าผูกพัน 
หรือว่าจะเป็นแค่คุ้นเคย บางทีมันอาจจะเป็นการดี หากฉันจะอยู่ห่างๆหรือตัดขาด 
เพื่อให้รู้จักหัวใจของตัวเองมากขึ้น 
กับใครบางคนที่ขาดหายไปจากชีวิตอาจเป็นเหมือนนาฬิกาที่ขาดสายอาจรู้สึกแปลบๆ 
และมองหากับการหายไปในช่วงแรก แต่ไม่นาน.คงจะชิน