ลาก่อน.... มันยากนักหรือที่กล่าวคำนี้ออกมา... ก็ในเมื่อฉันมันไม่มีค่า...โปรดกล่าวคำลาเสียเถิด เป็นห่วง.... ฉันมันดูอ่อนแอนักหรือ... ทั้งๆที่เธอกำมีดอยู่ในมือ..เธอยังจะถือมันไว้ทำไม แทงลงมาสิเธอ..แทงมันลงมาที่ใจฉัน เธอไม่ต้องมาเป็นห่วงกัน..ในเมื่อใจฉันมันพังเกินพอ เจ็บปวด... เธอคิดว่าฉันเจ็บปวดไม่พอใช่ไหม เอาสิ..ทำมันให้สาแก่ใจ เธออยากให้ฉันตาย..เธอก็จงทำมัน วันนี้... ทุกวินาทีฉันลืมไม่ได้.... ทั้งๆที่เธอทำฉันมากมาย.. ฉันก็ยังลืมไม่ได้อยู่ดี .....เจ็บปวดเหลือเกิน.....
17 กุมภาพันธ์ 2546 12:10 น. - comment id 109387
แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าอ่อนหัดแล้วแหละคร๊าบ.. เก่งแล้ว...^_^
17 กุมภาพันธ์ 2546 12:46 น. - comment id 109396
ขอบคุณที่ชมค่ะแพ็ค(ขอเรียกว่าแพ็คเฉยๆเนอะเป็นกันเองดี) ซินว่ายังมีอะไรที่ต้องปรับปรุงอีกเยอะ แต่ทุกถ้อยคำล้วนแล้วมาจากความรู้สึกค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2546 17:27 น. - comment id 109841
เคยอ่านหนังสือของ..คนชื่อขลุ่ยเขียน..ไม๊ เราว่าเค้าเขียนได้ดีมาก เราชอบนักเขียนคนนี้ ไปหาอ่านนะคะ ขอบคุณทีเข้าไปคอมเมนต์ คุณก้อเขียนได้ดีนะ เราแค่เขียนจากความรุ้สึกจริงๆ