เสียงคลื่นเห่กล่อม..โอ้..โอละเห่ คนพเนจร..ค่ำแล้วจะนอนไหน ยังเดินเล่น..ริมหาดเลาะเรื่อยไป แกล้งลืมหัวใจที่บอบบางไว้กลางลาน ให้น้ำซัดคลื่นสาด..มากลืนกลบ รอยเหงาลบเลือนหายกลายเป็นกร้าน ก็เจ็บ..ก็เหงา อย่างนี้มาตั้งนาน ทำไมป่านนี้..ยังซึมเศร้า..เหงาหัวใจ เสียงคลื่นเห่กล่อม..โอละเห่ คนพเนจร..กลับไปนอนเลยดีไหม จะเดินเล่นหรือ..พกความช้ำกลับไป ก็ไม่มีใคร..สนใจเจ้าอยู่ดี