จึงเจ้าการะเกดประกาศศึก แต่เย็นค่ำย่ำดึกผนึกด้าน ดาบกูนี่หนอจะต่อมาร ให้มันฉานเลือดฉาบอาบแผ่นดิน ที่จะให้ใจกลัวจนหัวหด มันจะไม่ปรากฏสบถดิ้น เมื่อเอ็งมาสาไถยให้ได้ยิน ก็จะผินหน้ารับนับทุกเพลง ขุนทหารชาญชัยจากใดหรือ จึงเที่ยวถือความถ่อยคอยข่มเหง หรือสามารถอาจวิชาว่านักเลง จึงเที่ยวเบ่งพองมั่วจนตัวบวม จะไส้แห้งไส้เหี่ยวหรือเสี่ยวให้ มันก็ไส้ของกูถึงรูส้วม จะไส้หมูสู้ไหมมาใส่นวม กูจะซัดให้น่วมถึงหลวมใน เมื่อกฎหมายคลายหมดเป็นกฎหมู่ แล้วจะอยู่สุขขังกันจังได๋ เมื่อปิดหูปิดตาหมู่ข้าไท มันก็ไข้ทุกขังกันทั้งปี เมื่อเถลิงแล้วมาเหลิงระเริงกัด ย่อมเคืองขัดต่อพาราสาวัตถี เมื่อค่ายคูดูครบสงบดี กลับป่นปี้ถอยถดเหมือนหมดทาง จะไปสู้หมู่ใดให้สะเด่า สู้ให้เขาหัวร่อจนงอหาง คิดแค้นแน่นใจอยู่ไม่จาง จึงเหน็บกริชเข้าสีข้างขึ้นอาชา แล้วเผ่นโผนโจนพลังดังอั้งยี่ ต่อแต่นี้กูจะไม่ไปสุขา จะไปคุมสุมข้องซ่องโจรา เอ๋ยกูอิดหนาระอาใจ เจ้าการะเกดเอย เจ้าขี่ม้าเทศ จะไปท้ายวัง ชักกริชออกมาแกว่ง แต่เปล่าแทงฝรั่ง จะไปแทงไอ้งั่ง เจ้าการะเกดเอย/.
ราม ลิขิต 11 ก.พ. 2546 15:11 น. - ID 29242 
955
0
0
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:43 น. - comment id 109340
ชื่นชม
20 มีนาคม 2546 07:15 น. - comment id 116757
ยอดเยี่ยม จริง ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
