พระอาทิตย์ตกไปนานแล้ว ฉันยังนั่งมองเส้นขอบฟ้าที่ไร้วี่แววจะเคลื่อนไหว เอื้อมมือไปข้างหน้า ไขว่คว้า แต่ไม่ได้อะไร มีเพียงความมืด ดำไหม้ ที่อยู่ใกล้เป็นเพื่อนกัน แหงนหน้า มองฟ้า มองดาว ไม่มีดวงไหนส่องแสงพราว อย่างที่ฝัน หยิบทรายมาโปรย ปล่อยให้ปลิว ไปกับความเงียบงัน ตัดพ้อกับดวงจันทร์ ทำไมฉันต้องเดียวดาย เหงา จนต้องกอดตัวเอง อากาศหนาว คว้างเคว้งจนร้องไห้ จมน้ำตา ที่พยายามใช้ถมความอ่อนล้าในหัวใจ แท้จริงฉันเพียงต้องการใคร ที่ฟังฉันร้องไห้ได้แค่นั้นเอง
5 กุมภาพันธ์ 2546 21:05 น. - comment id 107675
อิอิ ได้ดูคนแรกเลย
5 กุมภาพันธ์ 2546 21:31 น. - comment id 107687
เศร้าจังเนอะ..เหมือนกลับคืนสู่ความว่างเปล่า
5 กุมภาพันธ์ 2546 21:41 น. - comment id 107691
^*^ ^*^ ^*^...อืมส์ ได้บรรยากาศความเศร้า..^*^ happy valentine..นะจ๊ะ ขอให้มีความสุขมากมากเลย ^*^..................^___^...............^*^
5 กุมภาพันธ์ 2546 22:20 น. - comment id 107697
เคยเป็นมาเหมือนกัน กว่าจะผ่านมาได้ ไม่ง่ายเลย แต่นั่นก็ช่วยสร้างภูมิคุ้มกันความอ่อนแอทีละน้อย
5 กุมภาพันธ์ 2546 23:49 น. - comment id 107703
อิอิอิ พี่ๆ คร้าบบบ ที่ปลายฟ้าไม่เหลืออะไร แต่มีเพียงดวงไฟดูน้อยๆ นั้นคือดวงไฟแห่งความหวังในวันต่อไปนะครับ
6 กุมภาพันธ์ 2546 04:26 น. - comment id 107724
อืม ตอนจบ ไพเราะมากครับ แท้จริงฉันเพียงต้องการใคร ที่ฟังฉันร้องไห้ได้แค่นั้นเอง
6 กุมภาพันธ์ 2546 06:34 น. - comment id 107737
....โดนมากเลยค่ะ....ตรงใจ .....เข้าใจความรู้สึกมากๆเลยนะคะ สับสน ไม่มั่นใจว่าจะมีคนนั้น....เหงา เศร้า.....มันปนๆ กัน
6 กุมภาพันธ์ 2546 07:05 น. - comment id 107744
..เศร้า.. ..เหงา.. ..ความรู้สึก..ตอนนี้..นะค่ะ.. จะมีไหม..ใครสักคน... เพลง..ของใหม่.. ที่เรนชอบ.. ..ขอบคุณค่ะ.. บทกวี..ความรู้สึก.. ที่โดนใจจัง.. ..ไพเราะ...มาก.ค่ะ...
6 กุมภาพันธ์ 2546 07:17 น. - comment id 107753
มาเศร้า เหงา ด้วยคนจิ อิอิ
6 กุมภาพันธ์ 2546 09:28 น. - comment id 107765
โลกวัยรุ่นหมุนเรื่องรักให้ค้นหา มีน้ำตามีร้องไห้คล้ายสับสน อยากปลอบว่าอย่าเพิ่งท้อและทุกข์ทน โลกหมุนวนเวียนมาพาดอกไม้หวานบานกลางใจ..อีกไม่นาน..
6 กุมภาพันธ์ 2546 12:06 น. - comment id 107777
ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ กำลังพยายามล้างสนิม ออกจาสมองอยู่ เห่ะๆ
6 กุมภาพันธ์ 2546 18:18 น. - comment id 107815
เศร้าเกินไปแล้วชีวิต ฮือๆ เมื่อสองสามวันก่อนพี่ซื้อหนังสือกลอนของพี่ลายามาแหล่ะเก็ต เศร้ามากๆๆๆ จนกลัวตัวเองจะจมอยู่กับมัน
6 กุมภาพันธ์ 2546 19:25 น. - comment id 107817
^*^ ^*^ มันดี .+^*^+.
6 กุมภาพันธ์ 2546 20:04 น. - comment id 107825
เศร้า..ไพเราะ มาแอบชมเชยจ๊ะ
6 กุมภาพันธ์ 2546 20:13 น. - comment id 107830
แหมมมม ทำไมกลอนนี้ช่างน่าสงสารอย่างนี้ค่ะ แต่งได้ดีมากเลยอ่ะค่ะ ชื่นชมจากใจ อิอิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2546 14:24 น. - comment id 107957
มาฟังคนร้องไห้อ่ะ ทำตัวให้ไม่ว่างเข้าไว้น้อง แล้วอะไรๆ จะดีขึ้น ความเหงามันจะค่อยๆ หายไป ลองทำแล้วได้ผลจริง
7 กุมภาพันธ์ 2546 14:37 น. - comment id 107959
ขอบทะเลฝั่งโน้นเหน็บหนาว มีคนนั่งมองดาว ร้องไห้ ขอบทะเลฝั่งนี้ ยังมีบางคนที่ห่วงใย เมื่อเห็นเธอร้องไห้ ไม่สบายใจจริงๆ ขอยื้มคำของคนคนนึงที่รู้จักมาพูดนะ ถ้าเธอสบายใจ ฉันก็สบายดี ถ้าเธอสบายดี ฉันก็สบายใจ
7 กุมภาพันธ์ 2546 17:33 น. - comment id 107974
ขอบคุณๆ ทุกคน กั๊บ ^___^
7 กุมภาพันธ์ 2546 18:49 น. - comment id 107983
อย่างน้อยก็มีดวงจันทร์เป็นเพื่อนยามที่เหงา ให้คอยตัดพ้อต่อว่า ระบายความเหงา บรรเทาความคับแค้นใจ .................
7 กุมภาพันธ์ 2546 20:36 น. - comment id 107999
ได้อารมณ์มากเลย แต่งได้กัดกินหัวใจพิมพ์มากเลยอ่ะค่ะ ชอบนะ กลอนนี้
8 กุมภาพันธ์ 2546 05:17 น. - comment id 108045
...เศร้าๆๆๆ...ความเศร้ากัดกร่อนใจ ...แย้วค่ะ.....กลอนเศร้าแต่แฝงสวยงามเพราะดีค่ะ....ชอบจังเยย....
10 มีนาคม 2546 01:06 น. - comment id 113371
ฝีมือแต่งกลอนของเก็ตพัฒนาขึ้นเรื่อยๆเลยน้า เพราะดีจ้า พี่ชอบ