ร้องเพลงแห่งความรักกับท้องฟ้า เสียงคลื่นผ่านเข้ามา...กลายเป็นเพลงเหงา แล้วน้ำตาก็รินไหลอย่างแผ่วเบา บนความว่างเปล่า...ไม่เห็นใคร อยากมีเธออยู่ข้างๆ อย่างน้อยคงไม่อ้างว้างหม่นไหม้ แล้วเพลงแห่งความรัก ระหว่างใจ ก็คงไม่ปนเสียงน้ำตา ลมทะเลโชยพัดมาทดแทน กอดตัวเองด้วยอ้อมแขนที่ไร้ค่า แล้วก็มีเพียงบทเพลงแห่งน้ำตา ที่ยังบรรเลงเพื่อเข่นฆ่า...หัวใจตัวเอง
5 กุมภาพันธ์ 2546 12:51 น. - comment id 107586
^*^ ^*^ ^*^....อ่านแล้วเศร้าตามเลยจ้า....^*^ อย่าบรรเลงเพลงนี้บ่อยๆนะจ๊ะ สงสารหัวใจตัวเองบ้าง ^*^................^___^...............^*^
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:12 น. - comment id 109337
ร้องไห้กับทะเลที่เหว่ว้า ตรมน้ำตาพาคลื่นใจให้ไหวหวั่น ทะเลโศกโลกเศร้าเคล้าแข่งกัน ทะเลฝันวันแพ้ใจไม่มีใครกลางทะเล..เฝ้าเห่ครวญ..